رستم بن سرخاب

به گفتهٔ فتح‌الله مجتبایی، در این که مرزبان نامی از خاندان باوندیان نویسندهٔ کتاب مرزبان‌نامه است، شک و شبهه‌ای وجود ندارد. نام و شخصیت دقیق مؤلف مرزبان‌نامه در میان مورخان مورد اختلاف است و نسب مرزبان به شکل‌های گوناگونی ثبت می‌شود. به‌طور مثال، شفر (نخستین مستشرقی که بخشی از مرزبان‌نامه را در «قطعات منتخبه فارسی» آورده) این نام را «مرزبان بن رستم بن سرخاب بن قارن» ثبت کرده‌است. علامه قزوینی که مرزبان‌نامه را تصحیح نموده، ضمن نقل قول شفر این اسم را اشتباه می‌داند و چنین تصحیح می‌کند: «[مرزبان بن] رستم بن شهریار بن شروین بن رستم بن سرخاب بن قارن بن شهریار بن شروین بن سرخاب بن مهرمردان بن سهراب بن باو…». اما این گمانه با آنچه منابع اولیه آورده‌اند همسو نیست. نویسندگانی همچون رضا قلی‌خان هدایت، دهخدا، سعید نفیسی، ویلفرد مادلونگ، اسماعیل مهجوری، اردشیر برزگر و حسین اسلامی مشابه آنچه عنصرالمعالی کیکاووس و ابن‌اسفندیار گفته‌اند، «مرزبان بن رستم» را صحیح می‌دانند. مجتبایی احتمال می‌دهد نویسندهٔ کتاب «مرزبان بن رستم» بوده باشد ولی برای این که قدمت و اصالت بیشتری به اثر بخشد، آن را به یکی از هم‌نامان و نیای خود منسوب کرده‌است.

مرزبان‌نامه، توسط اسپهبد مرزبان بن رستم بن شهریار بن شروین بن رستم بن سرخاب بن قارن و به زبان مازندرانی نوشته شد. بعدها سعدالدین وراوینی آن را از زبان طبری به فارسی دری ترجمه کرد. مرزبان‌نامه از جمله شاهکارهای بلامنازع ادب و مازندرانی در نثر مصنوع مزین است. بسیاری از موارد مرزبان نامه از حد نثر مصنوع متداول گذشته و صورت شعری دل‌انگیز یافته‌است. وراوینی چند سال بعد از اولین ترجمهٔ مرزبان‌نامه یک بار دیگر دست به ترجمهٔ این کتاب از زبان مازندرانی به فارسی زد. مرزبان‌نامه وراوینی در نه باب، یک مقدمه و یک ذیل است. این کتاب از زبان حیوانات و به تقلید از کلیله و دمنه نوشته شده‌است. در واقع نویسندهٔ کتاب از طریق داستان‌های غیر مستقیم و از زبان حیوانات، پند و اندرزهای خود را به پادشاه زمان خود می‌گوید. این روش در میان خردمندان هندی و ایرانی رواج داشت و در ایران پس از اسلام نیز ادامه یافت. تاریخ ترجمهٔ مرزبان‌نامه و تهذیب آن به دست وراوینی دقیقاً معلوم نیست، ولی در هر صورت بین سال‌های ۶۰۷ تا ۶۲۲ بوده‌است. عنصرالمعالی کیکاووس در قابوس‌نامه و ابن اسفندیار در تاریخ طبرستان از مرزبان‌نامه نام برده‌اند.