راجیر

بیشتر نقاشی‌های نو ظهور عهد قرون وسطی، پرتره‌های مصالحی بودند که به‌طور اولیه بیشتر به پاپ‌ها (کاتولیک اعظم) در موزائیک‌های رماختصاص داده شده در نسخ خطی، با مثالی که ارائه شده به صورت سلف پورتژ توسط سوسیژ، عالم، عارف، دانشمند ،موسیقی دان هایدگر می‌باشد. در سکه‌های آن دوران مقداری کوشش به منظور تصویرگری یافت می‌شود. سنگ مقبره‌ها مربوط به دوره تمدن رومی هستند. بین سال‌های ۱۳۵۰–۱۴۰۰، ساختارهای غیر وابسته به دین در نقاشی‌های آبرنگی و تابلویی ظهور یافتند نظیر تابلوی دریافت بیعت (وفاداری) با چارلز چهارم توسط مسترتئودوری و پرتره‌ها بار دیگر به بیان شباهت‌های چهره به‌طور آشکار پرداختند. در اواخر قرن، پرتره‌های رنگ روغن شخص معاصر، نقاشی شده بر روی صفحات کوچک چوبی در فرانسه و بورگاندی پدیدار شد، در ابتدا به صورت نیم رخ و سپس از جنبه‌های دیگر. نقاشی ای که از ریچارد دوم انگلستان در سال ۱۴۰۰ توسط ویهون دیپتیچ ترسیم شده‌است یکی از دو پرتره برجای مانده‌است که نمونه‌ای از هنر معاصر است. ظهور زود هنگام اربابان پرتره هلندی شامل هان ون ایچ، روبرت کمپین، راجیر ون در ویلان قابل ذکر است .پرتره‌های مصالحی به عنوان نسخه پیشکش رواج یافتند یا در صفحه‌های اصلی امور مقدس شرکت یافتند؛ و تصاویر خصوصی عاشقانه به عنوان موارد بسیار قابل توجیهی مانند «مریم باکره» (Virgin Mary) به ظهور رسیدند.