دست کله

شِکار، نَخجیر یا صِید، کُشتن یا به چَنگ آوردن جانوری زنده توسط موجود زندهٔ یا معمولاً انسان دیگر است مانند ذبح گوسفند در ایران برای تهیه کله پاچه، چلوگوشت و...) به انسانی که شکار می‌کند نیز شکارچی(مانند شکار پرندگان با تفنگ شکاری)، به کسی که از جانوران شکار مراقبت می‌کند، نخجیربان(مانند محیط بانان جنگل در ایران) و به جانداری که از جاندار دیگر شکار می‌کند، شکارگر(مانند شکار خرگوش توسط عقاب) گویند. شکار جانوران توسط انسان برای تجارت شاملِ فروش پوست و مو، استخوان و عاج، گوشت(که عموماً به صورت رسمی و قانونی ابتداء در کشتارگاه ذبح و چند تکه می شود سپس قصابی ها مثلا دو دست کله‌ پاچه که معمولاً شامل دل و قلوه، مغز و جگر، پاچه و سیرابی و... می‌شود را به مردم یا به‌طور عمده به طباخی ها و کله‌ پزی‌ ها جهت پختن و سرو نهایی ارائه می دهند. گاهی شکار توسط صیادان غیرقانونی که عموماً شکار پرندگان و در جنگل به دور از مردم هستند، انجام می شود که می تواند صرفاً یا برای تفریح و تفنن انجام شود؛ یا برای فروختن به کشتارگاه های بدون مجوز رسمی! در جمهوری اسلامی ایران، سازمان حفاظت از محیط زیست مسئول اصلی شناسایی شکارچیان و جلوگیری از شکار به خصوص گونه های جانوری بومی و نادر است. سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور دومین نهاد بسیار مهم در این حوزه است. سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور یکی از سازمان‌ های زیرمجموعه وزارت جهاد کشاورزی به‌شمار می‌رود که وظیفه دفاع و حفظ منابع طبیعی ایران را بر عهده دارد. این سازمان از سال ۱۳۸۴ (خورشیدی) و در پی حملات متعدد به محیط‌بانان و جنگل‌بانان اقدام به تأسیس یگان حفاظت منابع طبیعی کرده‌است.