خاکدانه

روستاها، مزارع و مکان‌ها:اب گردو، خاکدانه، خفر، خینه، دیدجان، دیلی، سعادت آباد، عرب شاه، قره یر، قنات کیفته، کیفته گیوه سین (قراچه)، مورک، گودتپه، اب پله کان، چهل چاه

سَلَّه لایه سخت و غیرقابل نفوذی در سطح خاک می‌باشد. در واقع بر اثر بارندگی یا آبیاری سطحی، خاکدانه‌ها و کلوخه‌های خاک، با برخورد قطره‌های آب، متلاشی می‌شوند. در اثر این از هم‌پاشیدگی، ذرات تشکیل‌دهندهٔ خاکدانه، از هم جدا می‌شوند. ذرات رس همراه با آب به داخل خاک وارد شده و فضاهای خالی خاک را که عامل تبادل و جریان آب‌وهوا به درون خاک و محیط می‌باشند را پر می‌کنند. از اینروی نفوذ آب به داخل سله سخت می‌شود. خاک‌های سنگین و نیمه‌سنگین، و خاک‌های دارای مواد آلی کم، مستعد تولید سله هستند. در تشکیل سله، کلسیم توسط سدیم جایگزین می‌شود. سدیم در بین ذرات رس قرار می‌گیرد و آن‌ها را پراکنده می‌کند. ذرات رس آزادشده، دراثر جذب آب متورم شده و منفذهای خاک را می‌بندند. ذرات رس آزادشده، به صورت سطحی اشباع از آب نشست کرده و به‌طور متراکمی بهم می‌چسبد. سطح سله نسبت به آب نفوذپذیری کمتری یافته و سختی و تراکم آن مانع تهویهٔ جریان هوا می‌شود. تر و خشک شدن متوالی سله، ضخامت آن را بیشتر می‌سازد. تراکم خاک در سله، لوله‌های مویین بسیار باریکی را به وجود آورده که میزان تبخیر سطحی را بسیار افزایش می‌دهد. نفوذپذیری سله خیس، ۲۰۰ برابر کمتر از خاک تغییر نیافته‌است. این‌همه تهویه خاک را کم کرده و فرسایش خاک را سبب می‌شود. سله هنگام خشک شدن منقبض و سخت‌تر شده و تَرَک برمی‌دارد و از رشد ریشه، خروج جوانه‌ها و سبز شدن بذر جلوگیری می‌کند.