خاشت. ( اِخ ) ابوسعید گوید: خاشت شهرکی بوده از نواحی بلخ و آن را خَوْشت نیز می گفتند. ابوصالح الحکم بن المبارک الخاشتی البلخی حافظ منسوب به این ناحیه است. او از مالک و حمادبن زید حدیث روایت کرده و ثقه بوده است. وی در ری بسال 213 هَ. ق. فرمان یافت. این نام را سمعانی در انساب ذکر کرده است و شاید همان ابوصالح الحکم المبارک خاستی باشد. ( از معجم البلدان ج 3 ص 388 ).
جملاتی از کاربرد کلمه خاشت
در تاریخ خوست با ظبطهای مختلف خوست، خوشت، خست، خاست، خاشت و خاس یاد شده‌است.