حکم کفر

معنی کلمه حکم کفر در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] حکم کفر (قرآن). یکی از موجبات کفر که در احکام اسلامی بیان شده است حکم نکردن بر طبق احکام الهی است.
حکم نکردن بر طبق احکام الهی، موجب کفر می گردد.«... ومن لم یحکم بما انزل الله فاولـئک هم الکـفرون؛ ما تورات را نازل کردیم در حالی که در آن، هدایت و نور بود؛ و پیامبران، که در برابر فرمان خدا تسلیم بودند، با آن برای یهود حکم می کردند؛ و (همچنین) علما و دانشمندان به این کتاب که به آنها سپرده شده و بر آن گواه بودند، داوری می نمودند. بنابر این، (بخاطر داوری بر طبق آیات الهی،) از مردم نهراسید! و از من بترسید! و آیات مرا به بهای ناچیزی نفروشید! و آنها که به احکامی که خدا نازل کرده حکم نمی کنند، کافرند.».
← مطلق بودن حکم
۱. ↑ مائده/سوره۵، آیه۴۴.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «حکم کفر»
...

جملاتی از کاربرد کلمه حکم کفر

این فرقه ابتدا از محکمة الاولی بودند و ابوبلال مرداس را، پس از عبدالله بن وهب راسبی و حرقوص بن زهیر، امام خویش می خواندند. این فرقه، همچون ازارقه همه مخالفان خود را مشرک می دانستند اما در کشتن کودکان و زنان مخالفان خود، دچار اختلاف بودند. پیروان این فرقه در احکام دینی خود دچار اختلاف هستند و گروهی واژه گناه‌کار را تنها در حق گناهکاران به گناهی که در اسلام برایش حد بیان شده است می دانند و گروهی نیز حکم کفر گناهکار را مشروط به حکم قاضی کرده‌اند.
طبق این فرمان حکم کفر از کلیسای کاتولیک مرگ بود، گرچه چارلز این حکم را اجرا نکرد اما پسرش فیلیپ دوم که عملکردهایش منبع یک آشوب بزرگ در هلند شد در طول دههٔ ۱۵۶۰، فرمان خون را اجرا کرد.