حضرت اسماعیل

معنی کلمه حضرت اسماعیل در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اِسْماعیل ، فرزند ابراهیم خلیل علیه السلام، پیامبری الهی که میان مسلمانان به عنوان ذبیح شناخته می شود و نسب پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله بدو می رسد.
نام وی در منابع اسلامی غالباً عجمی و مرکب از دو واژه «اسمع » و «ایل » (به معنای «خدایا بشنو») دانسته شده است و گفته اند که ابراهیم علیه السلام به هنگام درخواست فرزند از خدا با این کلمه ها آغاز سخن می کرد. آرتور جفری با پژوهشی درباره این نام ، ریشه ای کهن برای آن یاد کرده ، و نظایر آن را در منابع عبری ، حبشی و دیگر زبان های سامی نشان داده است.
اسماعیل در قرآن
نام اسماعیل ۱۱ بار در قرآن کریم یاد شده است که موضوعاتی همچون بنای کعبه توسط ابراهیم و اسماعیل علیه السلام، نزول وحی به وی و نیز یاد او در کنار دیگر پیامبران الهی ، تولد او به عنوان عطیه ای خدایی به ابراهیم و نیز ذکر صفات نیک وی از جمله این یاد کرده هاست . در آیه ۸۵ از سوره انبیاء ، اسماعیل در کنار پیامبرانی چون ادریس و ذوالکفل ، از صابران دانسته شده است و برخی از مفسران سر نهادن اسماعیل برای ذبح را یکی از نشانه های آشکار صبر او دانسته اند. شایان ذکر است که برخی از مفسران ، «اسماعیل صادق الوعد» را اسماعیل بن ابراهیم دانسته ، در توضیح صدق او در وعد، داستانی آورده اند.
ازدواج حضرت ابراهیم با هاجر
در منابع روایی ، در تفصیل داستان زندگی اسماعیل آمده است که ساره همسر ابراهیم علیه السلام، چون سترون بود و شوهرش را خواهان فرزندی یافت ، کنیز خود هاجر را به همسری بدو داد تا شاید بتواند، صاحب فرزندی شود. هاجر از ابراهیم بار برداشت و فرزندی آورد که او را اسماعیل نام نهادند.
بشارت الهی درباره تولد اسماعیل
...

جملاتی از کاربرد کلمه حضرت اسماعیل

مزار السلام به این خاطر با این اسم شهرت پیدا کرده که نشانه صلح در آن وجود دارد و این نقاشی بیشتر از هر نقاشی دیگری مورد توجه پژوهشگران و کاوشگران اروپایی می‌باشد و به همین خاطر به این مقبره که این نقاشی بر سقف آن نقاشی شده‌است مقبره بیزانسی نام نهاده‌اند، اما مقبره الخروج مقبره است که بر سقف آن قصه خروج بنی اسرائیل از مصر در حالی که فرعون در تعقیب آنها است نقاشی شده‌است، علاوه بر این روی مزارها و مقبره‌های دیگری با رنگ‌های مختلف بعضی از قصه‌های عهد قدیم مانند قصه حضرت نوح و داستان ذبح حضرت اسماعیل و … نقاشی شده‌است. در این گورستان علاوه بر نقاشی‌ها تعدادی نوشته نیز وجود دارد که توسط بازدیدکنندگان این نوشته‌ها شمارش شده‌است و عدد این نوشته‌ها بالغ بر ۶۳ عدد می‌باشد که اکثر آن‌ها به زبان عربی نوشته شده‌است و تعداد آنها ۲۹ عدد می‌باشد، نوشته‌هایی که بزبان آفریقایی نوشته شده ۱۹ عدد است و نوشته‌هایی که بزبان قبطی نوشته شده تعداد آنها ۱۲ عدد می‌باشد، باید به این نکته توجه داشت که نگارش عربی در مصر از قرن ۹ میلادی شروع شده‌است. در کنار بجوات بقایای خانه‌های «عین سعف» نیز کشف شده‌است که مسکن‌های اصلی در «بجوات» بوده‌است. اما کنیسه یا کلیسا درست در وسط این قبرستان قرار دارد و محل آن مشرف بر شهر خارجه قدیم می‌باشد و از سه سقف گنبدی شکل درست شده‌است و زمان ساخت آن به قرن پنجم میلادی برمی‌گردد.