حسین ثنائی. [ ح ُ س َ ن ِ ث َ ] ( اِخ ) مشهدی که در کلمه ثنائی در همین لغت نامه یاد شده است. در هدیة العارفین ج 1 ص 319 و 320در دو جلد یاد شده. نخستین را استاد فیض هندی دانسته ، وفاتش را در 970 هَ. ق. نگاشته و مثنوی «نتایج الافکار» در 10 هزار بیت به او نسبت داده است و دومین را پسر غیاث الدین علی متوفی 995 هَ. ق. و صاحب دیوان شعر دانسته شده است. رجوع به ذریعه ج 9 ص 185 شود.
معنی کلمه حسین ثنائی در فرهنگ فارسی
مشهدی که در کلمه ثنائی در همین لغتنامه یاد شده است
جملاتی از کاربرد کلمه حسین ثنائی
2. به نقل از مرحوم علی حسین ثنائی محمدی از روستای زین آباد
به نقل از مرحوم علی حسین ثنائی محمدی این منطقه تاریخی مربوط به دوران زرتشتیان می باشد.