حسین بهجتی

معنی کلمه حسین بهجتی در لغت نامه دهخدا

حسین بهجتی. [ ح ُ س َ ن ِ ب ِ ج َ ] ( اِخ ) ابن عبداﷲ رومی کاتب دیوان و متخلص به بهجتی بود و پیرامن 1095 هَ. ق. درگذشت. دیوان ترکی دارد. ( هدیة العارفین ج 1 ص 324 ).

معنی کلمه حسین بهجتی در فرهنگ فارسی

ابن عبدالله رومی کاتب دیوان و متخلص به بهجتی بوده است اوراست دیوان ترکی

جملاتی از کاربرد کلمه حسین بهجتی

تابش در یک خانواده فرهنگی به دنیا آمد و فرزند ششم خانواده است. پدرش معلم و مدیر در مدارس شهرهای یزد و اردکان بود. علیرضا فرزند آخر از دوران مدرسه به دنبال حوزه مورد علاقه خود یعنی فرهنگ و هنر رفت. او از شاگردان آیت‌الله محمد حسین بهجتی (شفق) شاعر انقلاب و امام جمعه اردکان در سال‌های ۱۳۷۰ تا ۱۳۷۴ بود. در سال‌های نخست جوانی عضو انجمن سینمای جوان یزد شد. دوره آموزشی عکاسی و فیلمسازی را در این انجمن گذراند و دو فیلم کوتاه مستند به نام‌های «شهر من شهر آفتاب» و «سایه‌ها» در سال‌های ۷۴ و ۷۵ در این انجمن ساخت. بعدها از سال ۸۰ تا ۸۲ به عضویت هیئت امناء انجمن سینمای جوانان ایران درآمد. تابش کارشناسی زبان و ادبیات فارسی و کارشناسی ارشد مدیریت رسانه را در کارنامه تحصیلی خود دارد، در سال ۹۲ کنفرانس علمی با عنوان «مدیریت سینمای ایران» در دانشگاه تهران با امتیاز (A) را ارائه داد.