حسن بک

از میانه ماه فوریه ۱۹۴۸، فرماندهان و قوای داوطلب عربی از سایر کشورهای عرب، برای کمک به یافا به این شهر آمدند. این اتفاقات باعث شدیدتر شدن درگیریها، بالاخص در منشیه و ابوکبیر شد. قوای داوطلب عرب به سمت مناطق مسکونی تل آویو و قوای هگانا به روستای ابوکبیر خمپاره پرت کردند. فرار ساکنین عرب شهر یافا از این شهر، به طور مداوم ادامه داشت. مردم شهر یافا رابطه خوبی با قوای داوطلب عرب خارجی نداشتند. این قوا با مردم شهر به طور تحقیرآمیز رفتار می کرده، و سلاح‌های محلی را به زور جمع‌آوری می کردند. این نارضایتی‌ها، دلیل دیگری شد در تضعیف نظامی و اجتماعی هرچه بیشتر یافا و فرار مردمان آن. در این دوران، مسجد حسن بک در مرز بین منشیه و تل آویو نقش نظامی مهمی داشت، چرا که تک‌تیراندازهای عرب بالای مناره‌های مسجد موضع گرفتند و به رهگذران در تل آویو تیراندازی می‌کردند.

در سال ۱۹۱۶، مسجد حسن بک، از مهمترین بناهای منشیه، و از سمبل‌های مهم امروزه مسلمین یافا، در مرز بین منشیه و نوه تزدک ساخته شد.