جندویه

معنی کلمه جندویه در لغت نامه دهخدا

جندویه. [ ج َ ی َ ] ( اِخ ) از دیههای طالقان خراسان. در آن نخستین وقعه میان طرفداران ابومسلم خراسانی و طرفداران بنی امیه اتفاق افتاد و آن وقعه ایست مشهور. ( معجم البلدان ) ( مراصد ) ( مرآت البلدان 4:270 ).

جملاتی از کاربرد کلمه جندویه

در طول راه افراد زیادی از قبایل مختلف خزاعی، تمیمی و.. به این سپاه پیوستند؛ در نهایت لشکریان ابومسلم در بیست و هفتم رمضان به سفیذنج رسیدند و دژ آنجا را تقویت کردند، این اخبار که به نصر رسید، توسط اطرافیان تشویق شد تا به روستاهای خزاعی حمله کند. نصر بن سیار، یکی از فرماندارهای اموی که برای سرکوب سپاه ابومسلم گروهی را روانه ساخت، اما این گروه از سپاه ابومسلم شکست خورد و کار ابومسلم بالا گرفت و این شهرت زیادی به ابومسلم داد، به نقل یاقوت، نخستین جنگ میان هواداران عباسی و امویان در جندویه روستایی نزدیک طالقان رخ داده است؛ به‌علاوه دینوری نیز تا کید می‌کند که داعیان عباسی در همه جای خراسان پراکنده بودند. این پیروان در جامه‌های سیاه وبا گرزهای سیاه که به آن‌ها کافر کبات می‌گفتند، در مناطق مختلف از جمله طالقان، طوس، نیشابور، سرخس، بلخ، طخارستان و ختلان به ابومسلم پیوستند. مرو مرکز شورش بود و جنبش‌ها از شهرهای پیرامون خراسان شروع و در مرو به پیکار می‌رسیدند. ابومسلم بعد از چهل و دو روز در سفیذنج، سپاهش به حد کافی رسید و راهی ماخوان شد.