تپه گچی

معنی کلمه تپه گچی در لغت نامه دهخدا

تپه گچی. [ ت َپ ْ پ َگ َ ] ( اِخ ) دهی از دهستان بابالی ،بخش چقلوندی شهرستان خرم آباد است که در دو هزارگزی شمال باختری چقلوندی و یکهزار گزی باختر راه فرعی چقلوندی به بروجرد واقع است. جلگه ای سردسیر و مالاریائی است و 420 تن سکنه دارد. آب آن از رودخانه بابالی و محصول آن غلات و لبنیات و صیفی است و شغل اهالی آن جا زراعت و گله داری و صنایع دستی زنان چادربافی است و راه مالرو دارد. ساکنان آن از طایفه پیرداده بیرالوند بوده و در خانه سکونت دارند و برای تعلیف احشام به قشلاق میروند. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6 ).

معنی کلمه تپه گچی در فرهنگ فارسی

دهی از دهستان بابلی بخش چقلوندی شهرستان خرم آباد است که در دو هزار گزی شمال باختری چقلوندی و یک هزار گزی باختر راه فرعی چقلوندی به بروجرد واقع است ٠

جملاتی از کاربرد کلمه تپه گچی

محوطه تپه گچی مربوط به سده‌های میانه دوران‌های تاریخی پس از اسلام است و در شهرستان پل‌دختر، بخش معمولان، دهستان افرینه، شرق جاده ارتباطی معمولان به پلدختر، روستای بن زهره واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۲ آبان ۱۳۸۶ با شمارهٔ ثبت ۲۰۱۱۶ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.