تعویذ کردن. [ ت َع ْ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) دعای دفع بلا کردن. حرز بستن. محفوظ کردن. در پناه قرار دادن. دعای دفع بلا قرار دادن : از این دیو تعویذ کن خویشتن را سخنهای صاحب جزیره خراسان.ناصرخسرو.تعویذ کند گیتی هر نامه که آن را محمود براهیم بود بر سر عنوان.مسعودسعد.از زعفران روی من و مشک زلف دوست تعویذ کرده ام ، ز من آن دیواز این گریخت.خاقانی.و رجوع به تعویذشود.
معنی کلمه تعویذ کردن در فرهنگ فارسی
دعای دفع بلا کردن
جملاتی از کاربرد کلمه تعویذ کردن
بر اساس گزارشی در الاتقان، این سوره و سوره ناس، مشقشقتین نام گرفته‌اند. سورهٔ فلق، در کنار کافرون، توحید و ناس، یکی از سوره‌های چهارقُل (چارقُل) است. عبارت چهارقل به چهار سوره از قرآن که با حرف امر «قُل» آغاز می‌شوند اشاره دارد. در فرهنگ اسلامی، سوره‌های معوذتین به عنوان تَعویذ و حِرز شناخته شده‌اند. پیامبر اسلام هم خواندن این دو سوره را بهترین تعویذ دانسته‌است. از همین رو در فرهنگ اسلامی، به این دو سوره توجه به‌خصوصی می‌شد و متن آن در جعبه‌های به‌خصوصی برای حفظ از بلایا و طلسمات مورد استفاده قرار می‌گرفت. بنابر گزارش دانشنامه قران، این تعویذات در جعبه‌هایی مستطیل یا شش گوش شکل که از نقره ساخته می‌شدند نگهداری می‌شدند و بعدها در قرن‌های نهم، این قاب‌ها از سنگ ساخته می‌شد. شدت علاقه مسلمانان به اینگونه تعویذات سبب شده بود تا این جعبه‌ها حتی در صورت خالی بودن از متن سوره‌ها، مورد احترام و مقدس جلوه نماید. به این دو سوره و دیگر آیات قرآن که به عنوان حرز و تعویذ استفاده می‌شوند، قَوارِع قرآن هم گفته می‌شود. بنابر سفارش محمد نسبت به تعویذ قرار دادن این سوره و همچنین تعویذ کردن حسن و حسین با این سوره، سنت تعویذ و همراه کردن این سوره با خود در میان مسلمانان رواج دارد.