تعفر

معنی کلمه تعفر در لغت نامه دهخدا

تعفر. [ ت َ ع َف ْ ف ُ ] ( ع مص ) خاک آلود گردیدن و در خاک غلطیدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). تمرغ در خاک. ( از اقرب الموارد ). || بر زمین زده شدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || فربه گردیدن وحشی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).

جملاتی از کاربرد کلمه تعفر

اللهم و قو بذلك محالاهل السلام و حصن به ديارهم ، و ثمر به اموالهم ، و فرغهم عن محاربتهم لعبادتك و عنمنابذتهم للخلوه بك حتى لا يعبد فى بقاع الارض غيرك و لا تعفر لا حد منهم جبهه دونك .(598)