تذکره شاه طهماسب

معنی کلمه تذکره شاه طهماسب در دانشنامه آزاد فارسی

تذکرۀ شاه طهماسب
زندگی نامۀ خودنوشت شاه طهماسب، کتابی به فارسی، از آغاز پادشاهی تا تسلیم بایزید شاهزادۀ عثمانی به دربار او. این کتاب از مهم ترین منابع تاریخی اوایل دورۀ صفویه است. در تذکرۀ شاه طهماسب به روابط صفویان با عثمانیان نیز پرداخته است. به باور برخی از ایران شناسان، چون ژوکوفسکی، این تذکره خاطرات و یادداشت های روزانۀ شاه طهماسب نیست، بلکه صورت مجلس مذاکرات وی با ایلچیان ترکی است که در ۹۶۹ق به ایران آمده بودند. این کتاب نخستین بار در ۱۳۰۱ همراه با جلد دوم مطلع الشمس در تهران به چاپ رسید. پاول هورن آن را به آلمانی ترجمه و چاپ کرد (۱۸۹۰).

معنی کلمه تذکره شاه طهماسب در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] تذکره شاه طهماسب، کتابی تاریخی به فارسی نوشته شاه طهماسب اول صفوی، مشتمل بر زندگینامه وی از جلوس در ۹۳۰ تا پناهنده شدن بایزید، شاهزاده عثمانی، به او در ۹۶۹ است.
شاه انگیزه خود را از نوشتن این کتاب به یادگار نهادن دستورالعملی برای فرزندانش بیان کرده است.
الکوی تألیف کتاب تذکره
او این کتاب را به تقلید از بابُرنامه ، نوشته ظهیرالدین محمد بابُر ، نوشته است.
ارزش کتاب تذکره
این تذکره به سبب نشان دادن روحیات شاه طهماسب ارزش مند است؛ وی در آن به صراحت از مسائلی سخن می گوید که در کم تر منبعی مشاهده می شود، از جمله واهمه او از رویارویی با سلطان عثمانی ، در پیش گرفتن سیاست صبر ، و مقابله با سپاه عثمانی از طریق سوزاندن آبادی ها و محصولات ایران است .
چینش تذکره شاه طهماسب
...

جملاتی از کاربرد کلمه تذکره شاه طهماسب

کتاب تذکره شاه طهماسب تألیف شاه تهماسب اول است که به حوادث زندگانی خود از بدو تولد تا استرداد شاهزاده بایزید به سلطان سلیمان باشکوه (تا ۹۶۹ ه‍. ق) پرداخته‌است. این کتاب می‌توانست منبع بسیار ارزشمندی برای دوره شاه تهماسب باشد، زیرا به قلم خود شاه تهماسب است، اما بسیار خلاصه نوشته شده و اطلاعاتی بیشتر از منابع دیگر در اختیار خواننده قرار نمی‌دهد. کتاب مذکور در سال ۱۹۱۲ م. در موره هند چاپ شده و در ایران، به افست و با افزودن برخی مطالب جزئی، به‌طور شتابزده تجدید چاپ شده‌است. متن تذکره شاه طهماسب، در جلد دوم مطلع الشمس، تألیف محمدحسن خان اعتماد السلطنه نیز موجود است.