بهوت

معنی کلمه بهوت در لغت نامه دهخدا

بهوت. [ ب َ ] ( ع ص ) بسیار دروغ باف. ج ، بُهْت ، بُهوت. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).

معنی کلمه بهوت در فرهنگ فارسی

بسیار دروغ باف ٠ جمع بهت ٠

جملاتی از کاربرد کلمه بهوت

نبرد بین بابر و حاکم راجع بهوت میوار، رانا سانگا در ۱۷ مارس ۱۵۲۷ آغاز شد. رانا سانگا می‌خواست بابر را، که او را یک متجاوز خارجی می‌دانست، سرنگون کند و قلمروهای آگرا و دهلی را ضمیمه مناطق راجپوت‌ها کند. او توسط روسای افغان مورد حمایت قرار گرفت که احساس می‌کردند بابر، با امتناع از عمل کردن به وعده‌هایی که به آنها داده‌است، آنهارا فریب می‌دهد. بابر پس از دریافت اخبار مربوط به پیشروی رانا سانگا به سمت آگرا، موقعیت دفاعی در خانوا (در حال حاضر در ایالت راجستان هند) گرفت و از آنجا که امیدوار بود بعداً حمله ای متقابل انجام دهد. طبق گفته ک.و. کریشنا رائو، بابر به دلیل فرماندهی برتر و تاکتیک‌های مدرن خود، در این نبرد پیروز شد. این نبرد یکی از اولین نبردهایی در هند بود که در آن از توپ و تفنگ استفاده شد. رائو البته خاطرنشان می‌کند که خیانت نیز در این نبرد کم تأثیر نبود. چنان‌که رئیس هندوان، سیلهادی، با ارتش ۶۰۰۰ نفره اش به اردوی بابر پیوست.
بهوت کوشی (به انگلیسی: Bhote Koshi) رودخانه‌ای است که در نپال جریان دارد.