بنی کنانه

معنی کلمه بنی کنانه در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] بنی کنانه از قبایل بزرگ عدنانی ساکن حجاز می باشد.
بنی کنانه در عصر پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم مجموعه قبایل عرب عدنانی بودند که نسبشان به ابونضر کنانة بن خزیمة بن مدرکة بن الیاس بن مضر بن نزار بن معد بن عدنان می رسید. کنانة بن خزیمه، جد هفتم رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم)، پسران بسیاری داشت که شمار آن ها به ۱۴ تن می رسید: نضر، عبد مناة، مالک، ملکان، عامر، حارث، عمرو، سعد، عوف، غنم، مخرمه، جرول، غزوان و حُدال.
← قلمرو بنی کنانه
بخشندگی از آداب دوره جاهلی کنانی ها بود. به عنوان نمونه، سُلَمی بن نَوْفل از بنی دُیِل در شمار بخشنده ترین عرب های جاهلی (اجواد الجاهلیه) جای داشت. از دیگر آداب این دوره بنی کنانه مهمان نوازی بود. بر پایه نقلی، بنی کنانه رسم مهمان دوستی را از حضرت ابراهیم (علیه السّلام) به ارث برده و تنهایی خوردن و آشامیدن را بر خود حرام کرده بودند. آنان چون سفره ای می گستراندند، آن قدر می ماندند تا مهمانی برسد.در عصر اسلامی با فرود آمدن این فقره از آیه ۶۱ سوره نور: «...لَیسَ عَلَیکُم جُناحٌ اَن تَاکُلوا جَمیعـًا اَو اَشتاتـًا...» خداوند ایشان را در عمل به این رفتار مخیر کرد. غالب گزارش های موجود، نزول این آیه را درباره بنی کنانه یا از قبایل آن دانسته اند.
جنگ ها
درگیری های دوران جاهلیت بنی کنانه با دیگر قبایل حتی ماه های حرام را هم در برمی گرفت.
← جنگ های فجار
...
[ویکی حج] بنی کنانه از متولیان کعبه در دوره جاهلی و از قبایل بزرگ عرب عدنانی در شبه جزیره عربستان است.
نسب این قبیله به ابونضر کنانة بن خزیمة بن مدرکه جد سیزدهم رسول خدا(ص)، که 14 فرزند پسر داشت می رسد. قریش از تیره های مهم کنانه است.
به جهت گستردگی قبیله کنانه و جایگاه ویژه آنان در جامعه، در بیشتر رخداد ها و اتفاقات دوران جاهلیت نقش داشته است، و به همین جهت بعدها روایاتی که به پیامبر(ص) نسبت داده شده، در فضیلت و برتری آن ها گزارش شده است.
[ویکی فقه] بنی کنانه (قرآن). بنی کنانه از قبایل بزرگ عدنانی ساکن حجاز می باشد.
بنی کنانة بن خزیمه، از قبایل بزرگ عدنانی و ساکن در پیرامون مکه بودند.
وقوف در عرفات
برخی مفسران، آیه ۱۹۹ بقره «ثُمَّ أَفِیضُوا مِنْ حَیْثُ أَفَاضَ النَّاسُ وَاسْتَغْفِرُ وا اللَّـهَ ۚ إِنَّ اللَّـهَ غَفُورٌ رَّ حِیمٌ»؛ سپس از همان جا که مردم کوچ می کنند، (به سوی سرزمین منی) کوچ کنید! و از خداوند، آمرزش بطلبید، که خدا آمرزنده مهربان است! را درباره بنی کنانه و برخی قبایل دیگر ساکن در مکه دانسته اند که به سبب قائل شدن امتیازات نادرست برای خود، برخلاف دیگران در عرفات وقوف نمی کردند.
طواف عریان
نیز آیه ۲۸ اعراف « وَإِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً قَالُوا وَجَدْنَا عَلَیْهَا آبَاءَنَا وَاللَّـهُ أَمَرَ نَا بِهَا ۗ قُلْ إِنَّ اللَّـهَ لَا یَأْمُرُ بِالْفَحْشَاءِ ۖ أَتَقُولُونَ عَلَی اللَّـهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ»؛ و هنگامی که کار زشتی انجام می دهند می گویند: «پدران خود را بر این عمل یافتیم؛ و خداوند ما را به آن دستور داده است!» بگو: «خداوند (هرگز) به کار زشت فرمان نمی دهد! آیا چیزی به خدا نسبت می دهید که نمی دانید؟!» به اسم جمعی از اعراب از جمله بنی کنانه اشاره دارد که به صورت عریان طواف می کردند.
وفاداری به پیمان
...

جملاتی از کاربرد کلمه بنی کنانه

بزرگان این طایفه بر این اعتقاد هستند که از طایفه بنی کنانه بوده و ریشه و اصالتشان از بصره عراق بوده و ابتدا به خوزستان و بعد عربخانه بیرجند مهاجرت کرده .
در جنگ احد در صحنه‌ای در نبرد تن به تن علی بن ابی‌طالب بر طلحة بن ابی‌طلحة پیروز شدند. محمد از هر طرف مورد هجوم دسته‌هایی از لشکر قریش قرار گرفت. هر دسته‌ای که به او حمله می‌آوردند علی به فرمان پیامبر به آن‌ها حمله می‌برد و با کشتن بعضی از آن‌ها باعث پراکندگی آن‌ها می‌شد. در روایتی دسته‌ای که برای کشتن محمد هجوم می‌آوردند پنجاه نفر بودند و علی در حالی که پیاده بود آن‌ها را متفرق می‌ساخت. ابن ابی الحدید می‌نویسد: هنگامی که غالب یاران محمد پا به فرار نهادند فشار حمله دشمن به سوی او بالا گرفت. دسته‌ای از قبیله بنی کنانه و گروهی از قبیله بنی عبد مناف که در میان آنان چهار قهرمان نامور بود به سوی پیامبر هجوم آوردند. در این هنگام علی پروانه وار گرد وجود پیامبر می‌گشت و از نزدیک شدن دشمن به او جلوگیری می‌کرد. گروهی که تعداد آنان از پنجاه نفر تجاوز می‌کرد قصد جان پیامبر کردند و تنها حملات علی بود که آنان را متفرق می‌کرد. اما آنان باز در نقطه‌ای گرد می‌آمدند وحمله خود را از سر می‌گرفتند
ایزد هبل را دو قبیلهٔ عربِ بنی کنانه و قریش می‌پرستیدند. تندیس این بُت به چهرهٔ انسان و از عقیق سرخ ساخته شده بود و آن را درون کعبه جای داده بودند. دست راست‌اش را که شکسته بود با دستی ساخته از زر جای‌گزین کرده بودند. بُت هبل هنگام فتح مکه همراهِ دیگر بت‌ها نابود شد.