( براقة ) براقة. [ ب َرْراق َ ] ( ع ص ) زن صاحب جمال تابان بدن. ( منتهی الارب ). || زن نیکوکار. ( مهذب الاسماء ).
معنی کلمه براقه در فرهنگ فارسی
زن صاحب جمال تابان بدن زن نیکوکار .
جملاتی از کاربرد کلمه براقه
331- اين اشعار با تغيير مختصرى در شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد چاپجديد ج 3 ص 245 شعر اول منسوب به عمرو بن براقه همدانى آمده است و شعر دوم وسوم از مالك بن حريم همدانى است ص 251.