ایمان به ولایت

[ویکی فقه] ایمان یکی از فرائض و واجبات، بلکه اهم آن ها است وشرط صحّت وقبولی تمامی عبادت ها نیز می باشد.
ایمان به معنای اعتقاد به امامت و ولایت ائمه ی دوازده گانه است.در کلمات فقها گاهی ایمان به معنای اسلام نیز آمده است.از ایمان به معنای اعتقاد به ولایت امامان علیهم السّلام در باب های بسیاری مانند اجتهاد و تقلید، طهارت، صلاة، زکات، خمس، صوم، اعتکاف،حج، وقف، نذر، قضا و شهادات بحث شده است.
ایمان شرط صحت عبادات
بر شرط بودن ایمان در صحّت عبادات، و بطلان عبادات فاقد ایمان، ادّعای اجماع شده است. 
موارد مشروط به ایمان
ایمان در موارد متعددی شرط می باشد از جمله؛
۱)در مرجع تقلید 
۲)در امام جماعت 
۳)در امام جمعه 
۴)در مستحق زکات 
۵)در خمس 
۶)در قاضی 
۷)در شاهد 
۸)در تقسیم کننده ی اموال، که از جانب حاکم شرع، منصوب گردیده است. 
۹)همچنین بسیاری از فقیهان، در مؤذّن جماعت و نایب در حج نیز ایمان را شرط دانسته اند.