انصاری هروی

معنی کلمه انصاری هروی در لغت نامه دهخدا

انصاری هروی. [ اَ ی ِ هََ رَ ] ( اِخ ) شیخ الاسلام ، ابواسماعیل ، عبداﷲبن ابی منصور محمد معروف به پیر هرات و پیر انصار و خواجه عبداﷲ انصاری. دانشمند و عارف بود. وی از اعقاب ابوایوب انصاری است. مادرش از مردم بلخ بود و عبداﷲ خود در هرات متولد شد و از کودکی زبانی گویا و طبعی توانا داشت چنانکه شعر پارسی و تازی را نیکو می سرود و در جوانی در علوم ادبی و دینی و حفظ اشعار عرب مشهور بود و مخصوصاً در حدیث قوی بود و امالی بسیار داشت و در فقه روش امام حنبل را پیروی می کرد. وی در تصوف از شیخ ابوالحسن خرقانی تعلیم گرفت و جانشین او بود. محل اقامتش بیشتر در هرات بود و در آنجا تا پایان زندگانی بتعلیم و ارشاد اشتغال داشت. انصاری شعر می سرود ولیکن بیشتر شهرت وی بجهت رسالات و کتب مشهوری است که تألیف کرده است و از آن جمله است ترجمه املاء طبقات الصوفیه سلمی بلهجه هروی و تفسیر قرآن که اساس کار میبدی در تألیف کشف الاسرار قرار گرفته است. از رسائل منثور او که بنثرمسجع نوشته مناجات نامه ، نصایح ، زادالعارفین ، کنزالسالکین ، قلندرنامه ، محبت نامه ، هفت حصار، رساله دل و جان ، رساله واردات و الهی نامه را می توان نام برد. تولد انصاری به سال 396 هَ. ق. / 1006م. و مرگ وی به سال 481 هَ. ق. / 1088م. بوده است. ( از فرهنگ فارسی معین ، اعلام ذیل عبداﷲ ). و رجوع به تاریخ ادبیات رضازاده شفق ص 113 و مجمعالفصحاء چ امیرکبیر ج 1 ص 135 و مجله ارمغان سال 9 ص 565 و ریحانة الادب ج 1 ص 414 و سخن و سخنوران فروزانفر ج 2 ص 171 و سبک شناسی بهار ج 2 ص 240 و عبداﷲبن محمدبن علی هروی در همین لغت نامه شود.

معنی کلمه انصاری هروی در فرهنگ فارسی

شیخ الاسلام ابو اسمعیل عبد الله بن ابی منصور محمد معروف به پیر هرات و پیر انصار و خواجه عبد الله انصاری دانشمند و عارف بود . وی از اعقاب ابو ایوب انصاری است . مادرش از مردم بلخ بود و عبد الله خود در هرات متولد شد و از کودکی زبانی گویا و طبعی توانا داشت چنان که شعر پارسی و تازی را نیکو می سرود . و در جوانی در علوم ادبی و دینی و حفظ اشعار عرب مشهور بود و مخصوصا در حدیث قوی بود و امالی بسیار داشت و در فقه روش امام حنبل را پیروی می کرد . وی در تصوف از شیخ ابو الحسن خرقانی تعلیم گرفت و جانشین او بود .

جملاتی از کاربرد کلمه انصاری هروی

میرزا فصیح‌الدین انصاری هروی با تخلّص فصیحی (؟ -۱۶۳۹م) شاعر فارسی‌زبان سدهٔ یازدهم هجری/هفدهم میلادی بود.
فصیح‌الدین بن ابوالمکارم بن میرجان انصاری هروی، نسبش به عبدالله انصاری می‌رسید؛ پدرش ابوالمکارم و خود فصیح‌الدین در بخارا زاده شدند. پس از چیرگی عبیدالله خان ازبک بر هرات در ۹۹۷ق/۱۵۸۹م، ابوالمکارم با خانواده‌اش به هرات بازگشت و همان‌جا ساکن شد و در همان زمان، فصیح‌الدین ده ساله بود.