اندیشناکی

برخلاف بدبینی، بدبینی تدافعی روشی درونی، پایدار و فراگیر نیست و تنها یک استراتژی شناخت است که برای رسیدن به اهداف خاصی به کار برده می‌شود. تصور رخدادهای ناخوشایند و منفی در افراد بدبین به پیشدستی و اعمال پیشگیرانه در آن‌ها منجر نمی‌شود ولی در افراد بدبین تدافعی حتی باعث تلاش بیشتر برای پیشگیری و رسیدن به نتیجه بهتر می‌شود. افراد بدبین تدافعی با اینکه نگرانند اما احساس می‌کنند که می‌توانند پیامدهای ناخوشایند را کنترل کنند. برای مثال اینگونه نیست که یک بدبین تدافعی به خاطر ترس عدم قبولی در مصاحبه‌های استخدامی در آن‌ها شرکت نکند بلکه برعکس با آمادگی کامل در برابر تمامی حالت‌های ناخوشایندی که پیش خواهد آمد در این مصاحبه‌ها شرکت می‌کند. بدبینی تدافعی واکنشی به رخدادهای استرس‌زا یا اندیشناکی رخدادهای گذشته نیست و به همین دلیل باید آنرا با بدبینی یا منفی‌بینی عام متفاوت دانست. در عوض، بدبین‌های تدافعی هرگاه که این استراتژی دیگر با شرایط سازگار نباشد آنرا کنار بگذارند (دارای نقش تدارکی (preparatory role) نیست).

در بین افرادی که آسیب روحی طولانی مدتی، مانند سوءاستفاده یا بی‌توجهی در دورانی کودکی، ارتباطات کم تری بین نواحی مشاهده می‌شود. در میان افرادی که دچار اختلال استرس پس از آسیب روانی فعالیت کم تری در شکنج سینگولیت خلفی نسبت به گروه کنترل وجود داشته و DMN مشخص شده‌است. فعالیت بیش از معمول DMN را به اندیشناکی در افسردگی و درد مزمن ارتباط داده‌اند.

فیلم نقد و بازخورد مثبتی از منتقدان راتن تومیتوز و متاکریتیک دریافت کرد. در راتن تومیتوز فیلم امتیاز ۹۳/۱۰۰ را بر اساس ۳۲۶ نقد دریافت کرد و به‌طورکلی آن را بدین گونه توصیف کردند، 'بهترین ایفای نقش ولورین توسط هیو جکمن را با اجرای قوی، ظریف و چندبعدی وی در فیلم ابرقهرمانی خشن اما بسیار اندیشناکی شاهد هستیم که از سنت ژانرهای سینمایی سرپیچی می‌کند.' در متاکریتیک نیز به‌طور میانگین امتیاز ۷۷ از ۱۰۰ را بر اساس دیدگاه ۵۱ منتقد دریافت کرد. در سینماسکور تماشاگران به فیلم رتبهٔ "A" دادند. این فیلم از دیدگاه کاربران بانک اطلاعات اینترنتی فیلم‌ها یکی از ۲۵۰ فیلم برتر تاریخ سینماست.