الکاشف
معنی کلمه الکاشف در دانشنامه اسلامی
وی درباره انگیزه تألیف این کتاب می گوید: «تفسیر نویسی هنری است که در شرایط زمانی و مکانی خاص شکل می گیرد. بدین روی، تفسیر قرآن، با اختلاف زمانها و دگرگونی شرایط دگرگون خواهد شد».
مغنیه هدف اصلی خود را از ارائه تفسیر کاشف، پاسخ گویی به نیازهای جهان معاصر و اقناع نسل جدید می داند که از آن تعبیر به «لون اقناعی» می کند. منظور وی از این اصطلاح قانع کردن خواننده و پاسخ دادن به شبهات و اشکالات عصر است. مغنیه در آغاز تفسیر، مقدمه ای روشنگر در زمینه عظمت و والایی قرآن، توقعات و نیازهای نسل جدید، اهداف تفسیر، روش و انگیزه نگارش تفسیر می نویسد و به نکات سودمند و آموزنده ای اشاره می کند.
روش مفسر این گونه است که در آغاز، واژه های مشکل را معنا می کند، سپس اعراب و نکات ادبی را توضیح می دهد و آن گاه به معنای آیه و پیام آن می پردازد. وی اهتمام تمام به کمک گرفتن از آیات دیگر و احادیث متقن اهل بیت عصمت - علیهم السلام - دارد و بحثهای موضوعی پیرامون آیه را طرح می کند.
وضعیت نشر
این کتاب در هفت جلد به زبان عربی به وسیله انتشارات دارالعلم، در بیروت چاپ ومنتشرشده است.
همچنین ترجمه فارسی این کتاب توسط انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی به چاپ رسیده است.
منبع
سایت اندیشه قم
...
[ویکی نور] الکاشف (الجدید فی الحکمه). الکاشف (الجدید فی الحکمة)، تألیف عزالدوله سعد بن کمونه بغدادی، کتابی است به زبان عربی با موضوع فلسفه اسلامی و منطق. این اثر به تصحیح و تحقیق حامد ناجی اصفهانی رسیده و توسط مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران به چاپ رسیده است.
کتاب دارای، مقدمه مصحح و متن کتاب در هفت باب است.
نویسنده در طول این کتاب، اگرچه یادی از هیچ کتاب فلسفی ننموده است، از آثار ابن سینا، بهمنیار، خواجه نصیرالدین طوسی و شیخ اشراق بهره وافر برده است.
محقق کتاب، مقدمه مفصلی به زبان فارسی برای آن نوشته و مؤلف و کتاب را در آن بهخوبی معرفی کرده است.
وی در بخشی از آن نوشته است: «الکاشف، مفصّلترین اثر مستقلّ ابن کمّونه است و ازآنرو که نُه سال پس از حجیمترین نگارش وی، شرح تلویحات، به رشته تحریر درآمده، از اهمیت بسزایی برخوردار است. این اثر بر اساس تفکر مشایی به رشته تحریر درآمده و اگر فیلسوفانی چون بهمنیار و لوکری و علامه حلّی را از مشّائیان دست دوم تلقّی کنیم، بهیقین این اثر از حیث اهمیت، پس از آثار این دسته قابل طرح است.
عبارات ابن کمّونه در این اثر، وامدار نگارشهای ابن سینا و بهمنیار و خواجه نصیرالدین طوسی است، ولی متأسفانه از حیث نگارش منطقی...، قدری نامنظم و پراکنده است و گاهوبیگاه بدون طرح لوازم مقدّمات بحث، گفتار جدیدی طرح میگردد و همین امر به انضمام دشوارنویسی گاهوبیگاه و ضعف ادبی مؤلّف آن در نگارش عربی، خواننده آن را دچار اشکال مینماید.