افتراه

(و قال الّذين كفروا ان هذا الاّ افك افتراه و اعانه عليه قوم اخرون )(455)

و گـاه اين سخن خود را عوض ميكنند و مى گويند: (او مرد دروغگوئى است كه اين سخنانرا به خدا افترا بسته )! (بل افتراه ).

1 كفّار، كفر خود را با دروغ خواندن كتب آسمانى توجيه مى كنند. (اِنْ هذا الاّ اِفك افتراه )

ولى آنها تنها به اين تهمت قناعت نمى كنند، پا را از آن فراتر نهاده ، با صراحت (مىگويند: اين آيات را بر خدا افترا بسته ) (ام يقولون افتراه ).

(ام يقولون افتراه )(143)، در جوابشان بگويد: اگر راست مى گوييد از هر كس ‍ كهمى خواهيد كمك بگيريد و يك سوره مثل آن بياوريد؛

از آنجا كه اين بهانه جوئيها و ايرادتراشيها بخاطر آن بود كه آنها اصولا وحى الهى رامـنـكـر بـودنـد و مى گفتند اين آيات از طرف خدا نيست ، اينها جمله هائى است كه (محمد)بـه دروغ بـر خـدا بـسـتـه ، لذا آيـه بـعـد به پاسخ اين سخن با صراحت هر چه بيشترپـرداخـتـه ، مـى گـويـد (آنـهـا مـيـگـويـند او (پيامبر) آنها را به خدا افترا بسته ) (اميقولون افتراه ).

آيه بعد به تحليلهاى كفار و يا صحيحتر بهانه جوئيهاى آنها، در برابر دعوت پيامبر(صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) پرداخته چنين ميگويد: كافران گفتند: اين فقط دروغى استكـه او سـاخـتـه و پـرداخـتـه اسـت ، و گـروهـى نـيـز او را بـر ايـن كـار يارى داده اند! (وقال الذين كفروا ان هذا الا افك افتراه و اعانه عليه قوم آخرون ).

بل قالوا اضغاث احلام بل افتراه بل هو شاعر فلياتنا بايه كماارسل الاولون