اغلف

شورای اورشلیم در اعمال رسولان به مسئله لزوم ختنه برای پیوستن به مسیحیت پرداختند. پطرس و یعقوب البار هردو مخالف لزوم ختنه بودند؛ سرانجام این شورا لزوم ختنه برای مسیحیان را رد کرد. اگرچه عمل ختنه به سرعت از مسیحیت حذف نشد. پولس که خود مستقیماً مسئول ختنه یک مرد بود و طرفدار سنت ختنه یهودیان بود (نامه به رومیان ۳:۲) درنهایت لزوم ختنه را رد کرد (نامه اول به قرنتیان ۷:۱۹) و سپس به یکی از مخالفان سرسخت ختنه تبدیل شد و طرفداران ختنه را به دست‌کاری در خلقت خدا محکوم می‌کرد (نامه به غلاطیان ۱۳–۶:۱۱). او در نامه‌ای (نامه به فیلیپیان ۳:۲) به مسیحیان در مورد ختنه هشدار داد و ختنه را ناقص‌سازی نامید. مسیحیان ختنه شده با عنوان یهودیان مسیحی خطاب می‌شدند (نامه به کولسیان ۳:۲۰). اصطلاحات اغلف و مختون عموماً برای اشاره به یونانی‌ها و یهودیها به کار می‌رفتند؛ اگرچه این نوع تفکیک بسیار ساده انگارانه است زیرا در سده اول میلادی یهودیانی وجود داشتند که دیگر ختنه نمی‌کردند و از طرف دیگر بعضی از یونانی‌ها (که به آن‌ها جدیدالایمان یا مسیحیان یهودی نیز می‌گفتند)، مصری‌ها، اتیوپیایی‌ها و اعراب ختنه می‌کردند. طبق انجیل توماس، عیسی می‌گوید:

و به همين جهت خداى سبحان اين تهمتشان را رد نموده ، اغلف بودن دلهاشان را مستند بهكفر خود آنان دانسته و فرموده : (بل طبع اللّه عليها بكفرهم ، فلا يومنون الا قليلا) وبيان كرده كه اگر دلهايشان از شنيدن دعوت حق الهى امتناع مى ورزد، هر چند كه مستند بهصنع و خلقت خدا است ، اما چنان نيست كه خود آنان هيچ دخالتى در آن نداشته باشند بلكهخداى تعالى (كه راه سعادت و شقاوت را براى انسانها بيان كرده و فرموده : اگر بهحق كفر بورزند، دلهايشان از پذيرش حق به كلى ساقط مى گردد)، دلهاى يهوديان رابه عنوان مجازات كفر و جحودشان نسبت به حق از لياقت و استعدادقبول حق محروم ساخته و نتيجه اين مهر زدن بر دلهاشان اين شده كه اين قوم به خدا و حقايمان نياورند مگر اندكى 0