اغطش

معنی کلمه اغطش در لغت نامه دهخدا

اغطش. [ اَ طَ ]( ع ص ) آنکه چشمش تاریکی کند و ضعیف بینایی شود بعلتی. ( آنندراج ). نعت مذکر از غَطَش ، بمعنی سستی بینایی.( منتهی الارب ). روزکور. ( یادداشت بخط مؤلف ). آنکه بد بیند و آب همی ریزد. ( تاج المصادر بیهقی ). تاریک شدن چشم. ( المصادر زوزنی ). آنکه بد بیند و از چشم او آب همی ریزد. مؤنث : غطشاء. ( مهذب الاسماء نسخه خطی ).

معنی کلمه اغطش در دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی أَغْطَشَ: تاریک کرد
ریشه کلمه:
غطش (۱ بار)
«أَغْطَش» از مادّه «غطش» (بر وزن عرش) به معنای تاریکی است; ولی «راغب» در «مفردات» می گوید: اصل آن از «اغطش» به معنای کسی است که چشم کم نوری دارد، گرفته شده است.
(بر وزن فلس) تاریک شدن. در لغت آمده «غَطَشَ اللَّیْلُ غَطْشاً: اَظْلَمَ» اغطاش لازم و متعدی هر دو آمده است. . یعنی شب آسمان را تاریک گردانید و نور آن را خارج کرد رجوع شود به «سماء» این کلمه تنها یک بار در قرآن آمده است.

جملاتی از کاربرد کلمه اغطش

(و اغطش ليلها و اخرج ضحيها) - يعنى شبش را تاريك و روزش را روشن كرد، واصل در معناى كلمه (ضحى ) گسترده شدن نور خورشيد، و امتداد يافتن روز است ، ولىدر اينجا منظور مطلق روز است ، به قرينه اينكه درمقابل شب قرار گرفته ، و اگر شب و روز را به آسمان نسبت داده ، بدين جهت بوده كهسبب اصلى پيدايش آن دو آسمانى است ، و آن پيدا شدن اجرام تاريك و ناپيدا بوسيلهانوار آسمانى از قبيل نور خورشيد و غيره است ، و همينكه اين نورها غروب مى كنند، دوبارهاجرام مستور مى شوند، و مساءله شب و روز اختصاص به كره زمين كه ما روى آنيم نداردبلكه ساير اجرام آسمانى هم تاريكى و روشنى و شب و روز دارند.