اعربه

معنی کلمه اعربه در لغت نامه دهخدا

( اعربة ) اعربة. [ اَ رَ ب َ ] ( ع اِ )غلاف پستان گوسفند. ( منتهی الارب ). در تاج العروس کلمه «اعربه » یافت نشد ولی در ذیل کلمه «عرب » می نویسد: «العرابات مخففة واحدتها عرابة» و هی ( شُمُل ) بضمتین ضروع الغنم و عاملها. و در اقرب الموارد آمده : العَرابَة؛ مصدر عَرُب و واحدة العرابات و هی شُمُل ضروع الغنم. بنابراین عَرابَه بمعنی غلاف پستان گوسپند صحیح است و اعربه به این معنی بظاهر محرف عرابه است.

جملاتی از کاربرد کلمه اعربه

ثواب كسى كه گناهى مرتكب شود و بداند خداوند مى تواند او را عذاب كند ومى تواند او را ببخشد. حديث : 1 ابى رحمه الله قال حدثنى سعد بن عبداللهعن احمد بن ابى عبدالله عن محمد بن بكر عن زكريا بن محمد عن محمد بن عبدالعزيز عن محمد بن مسلم عن ابى عبدالله عليه السلامقال قال النبى صلى الله عليه و آله قال اللهجل جلاله من اذنب ذنبا فعلم ان لى ان اعربه وان لى ان اعفو عنه عفوت عنه .

حديث : 1 ابى رحمه الله قال حدثنى سعد بن عبدالله عن احمد بن ابى عبدالله عن محمد بن بكر عن زكريا بن محمد عنمحمد بن عبدالعزيز عن محمد بن مسلم عن ابى عبدالله عليه السلام قال قال النبى صلى الله عليه و آله قال اللهجل جلاله من اذنب ذنبا فعلم ان لى ان اعربه وان لى ان اعفو عنه عفوت عنه .