اصل سبب کافی

معنی کلمه اصل سبب کافی در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اصل سبب کافی یکی از اصطلاحات به کار رفته در علم منطق بوده و به معنای نیازمندی هر حادثی به محدث است.
اصل سبب کافی ازموارد اولیات جلیّ یا روشن است و معنای آن، این است که هر حادثی محدثی می خواهد و ترجح یا ترجیح بدون مرجح ممکن نیست. به دیگر سخن، هر موجودی دارای یک جهت کافی است که این جهتِ کافی، وجود آن را ایجاب می کند. این اصل را «اصل معقولیت» کلی نیز نامیده اند.
مستندات مقاله
در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است:(۱) صلیبا، جمیل، فرهنگ فلسفی.
۱. ↑ مشکوةالدینی، عبدالمحسن، منطق نوین مشتمل بر اللمعات المشرقیه فی الفنون المنطقیه، ص۱۲۳.
...

جملاتی از کاربرد کلمه اصل سبب کافی

اصل معقولیت کل، شبیه اصل سبب کافی است که مورد اعتقاد لایب نیتس بوده‌است و عبارت است از قول به اینکه: هر چیزی دارای یک سبب کافی است که وجود آن متوقف بر آن سبب است. به این معنی که وجود حقیقی، وجود معقول است یعنی می‌توان آن را به قوانین عقل ارجاع کرد. فرقی نیست بین اینکه بگوییم وجود معقول است، یا معقول موجود است؛ زیرا در نظریه معقولیت عام، معقول و موجود یک چیز است.