اسنلیوس

معنی کلمه اسنلیوس در لغت نامه دهخدا

اسنلیوس. [ اِ ن ِ ل لیو ] ( اِخ ) یکی از مشاهیر حکمای ریاضی است. مولد وی سال 1591 م. در شهر لیده از هلند و وفات بسال 1626. گویند قانون انکسار نوررا او کشف کرده و اشتباهاً به دکارت منسوب شده و نیز همین حکیم است که خطی از خطوط نصف النهار را اندازه گرفته جسامت حقیقی کره ارض را معلوم کرد و چندین اثر دائر بعلوم ریاضی در زبان لاتن تألیف کرده است.

جملاتی از کاربرد کلمه اسنلیوس

ویلبرورد اسنلیوس (هلندی: Willebrord Snellius؛ ۱۳ ژوئن ۱۵۸۰ – ۳۰ اکتبر ۱۶۲۶) یک فیزیک‌دان ریاضی‌دان اهل هلند بود. وی با با ابداع قانون اسنل در اپتیک شناخته شده‌است. اگرچه احتمالاً این قانون اولین بار توسط ابن سهل کشف شده‌است. دهانه‌ای در ماه به افتخار وی اسنلیوس نام‌گذاری شده‌است.
اولین نوشته‌ها در مورد رامیسم، پس از مرگ راموس، شامل زندگی‌نامه‌هایی بود، و توسط شاگردانی از قبیل فریگیوس (۱۵۷۴یا ۱۵۷۵)، بانوسیوس (۱۵۷۶)، نانسلیوس [fr] (۱۵۹۹)، که تنها نانسلیوس از نزدیک با آن مرد آشنا بود. پیروان راموس در زمینه‌های مختلف عبارتند از: یوهانس آلتوسیوس، کاسپار اولویانوس، جان میلتون، یوهانس پیسکاتور، رودلف اسنلیوس و هیرونیموس تروتلر.