اسماءالرجال

معنی کلمه اسماءالرجال در لغت نامه دهخدا

اسماءالرجال. [ اَ ئُرْ رِ ] ( ع اِ مرکب ) ( علم... ) یعنی رجالألاحادیث فان العلم بها نصف علم الحدیث کما صرح به العراقی فی شرح الالفیة عن علی بن المدینی فانه سند و متن. و السند عبارة عن الرواة فمعرفة احوالها نصف العلم علی ما لایخفی. والکتب المصنفة فیه علی انواع ، منها: المؤتلف و المختلف لجماعة یأتی ذکرهم فی المیم کالدارقطنی و الخطیب البغدادی و ابن مأکولا و ابن نقطة، و من المتأخرین الذهبی و المزنی و ابن حجر و غیرهم و منها الاسماء المجردة عن الالقاب والکنی معاً. صنف فیه الامام مسلم و علی بن المدینی و النسائی و ابوبشر الدولابی و ابن عبدالبر لکن احسنها ترتیباً کتاب الامام ابی عبداﷲ الحاکم. و للذهبی المقتنی فی سردالکنی و سیأتی. و منها القاب صنف فیه ابوبکر الشیرازی و ابوالفضل الفلکی سماه منتهی الکمال وسیأتی. و ابن الجوزی و منها المتشابه ، صنف فیه الخطیب کتاباً سماه تلخیص المتشابه ثم ذیله بما فاته و منها الاسماء المجردة عن الالقاب والکنی صنف فیه ایضاً غیر واحد. فمنهم من جمع التراجم مطلقاً کابن سعد فی الطبقات و ابن ابی خیثمة احمدبن زهیر و الامام ابی عبداﷲ البخاری فی تاریخهما و منهم من جمع الثقات کابن حبان و ابن شاهین و منهم من جمع الضعفاء کابن عدی و منهم من جمع کِلیهما جرحاً و تعدیلاً و سیأتی فی الجیم و منهم من جمع رجال البخاری و غیره من اصحاب الکتب الستة والسنن علی ما بین فی هذا المحل. ( کشف الظنون ).

جملاتی از کاربرد کلمه اسماءالرجال

وى از خاندانهاى بزرگ نجف اشرف بود. برخى ديگر از كتاب هايش عبارت اند از (شرح مختصر النافع ) و (تميز المتشابه من اسماءالرجال ).