اسماء متبرکه

آخرین افتخار ایشان، اجرای معرق بیش از یکصد اسماء متبرکه بروی مقرنس ضریح علی بن موسی الرضا (ع) در زمینه خاتم است (با نظارت ایشان و اجرای آقایان رضا خاقانی، بهزاد و بهروز پسران ایشان) به سفارش آستان قدس رضوی ۱۳۷۶.

طرح محرابی از آن جهت که تداعی کننده محراب مسجد است، به آن نام مشهور گردیده‌ و بیشترین کاربرد آن نیز استفاده در مساجد می‌باشد. قسمت بالای بوم یا زمینه، قوس محراب طراحی می‌گردد که عمدتاً حالت دوم لچک را دارد و نوار حاشیه نیز زمینه فرش را احاطه می‌کند. ممکن است خطی از قرآن، حدیث یا اسماء متبرکه در قوس محراب یا جای سجده و بعضاً در حاشیه فوقانی یا تا نیمه حاشیه‌های راست و چپ نیز نوشته شود. در متن و حاشیه نیز از نگاره‌های جانوران، پرندگان و انسان به هیچ رو استفاده نمی‌شود تا برای نمازگزار اشکالی ایجاد نکند.

در قسمت بیرونی یک تالار بزرگ (شاه نشین) با اتاق‌های دو در وجود دارد، این اتاق که نسبت به سایر بخش‌های عمارت ارتفاع بیشتری دارد در وسط دو دهلیز و رو به حیاط قرار گرفته‌است. اُرسی و درب‌های چوبی این تالار را می‌توان برجسته‌ترین شاهکار هنری بنا دانست که بدست گروهی ۱۵ نفره از هنرمندان روسی ساخته شده‌است. این گروه از صنعت‌گران و هنرمندان که به مدت ۳ سال در آن عمارت مشغول به کار بوده‌اند را آقااُف برای اجرای تزئینات این بنا به ایران آورده بوده‌است. پنجره‌هایِ دو لایه‌یِ اُرسی در هفت دهنه (اُرسی هفت دری) با ترکیب هنرمندانه‌ای از چوب و شیشه‌های الوان، زیبایی خاصی به این بنا بخشیده است، در قسمت فوقانی اُرسی و سردرها، اسماء متبرکه و آیات قرآنی (از جمله آیت الکرسی) بر روی بته‌جقه‌ها به صورت نقاشی پشت شیشه به خط ثلث بالای دیگر نقوش به چشم می‌خورد که آن را می‌توان تلفیق بی‌نظیری از هنر ایرانی و فرهنگ اسلامی دانست. علاوه بر اُرسیِ تالار اصلی، اُرسی‌های دیگری نیز به عنوان حائل میان بخش‌های داخلی ساختمان تعبیه شده‌است.