استاجنان

معنی کلمه استاجنان در لغت نامه دهخدا

استاجنان. [ اِ ] ( اِخ ) یکی از نواحی انزان کوه هزارجریب. ( سفرنامه مازندران و استرآباد رابینو ص 123 بخش انگلیسی ).

جملاتی از کاربرد کلمه استاجنان

همچنین در کوا با وجود چندین گورستان گبری نشین و چندین تپه‌های باستانی و مسجد تاریخی از جمله مسجد شپام و همچنین مسجد استاجنان و وجود چند حمام خزینه تاریخی و با همین قدمت و همچنین چندین مورد تپه‌های باستانی، واقع است. اشیا تاریخی و باستانی بسیاری از این منطقه از طریق حفاری‌های غیرمجاز به سرقت رفته، که تاریخ سکونت این منطقه را در گمنامی پنهان نمود.

مردم خلیل‌شهر به زبان مازنی سخن می‌گویند و از قومیت تبری و ایرانی‌تبار هستند به باور برخی نیاکان بومی ریشه این طایفه به منطقه استانجان هزارجریب می‌رسد. در حدود سال ۱۱۲۰خ، طایفه‌های ایل خلیل از روستای استاجنان که در منطقهٔ کوهستانی نظیر بهشهر قرار داشت، به محل کنونی «خلیل‌شهر» کوچ نمودند. به گفتهٔ نیاکان بومی این شهر، در ابتدا طایفهٔ خلیل از سمت خراسان به مازندران آمده‌اند و در روستای استاجنان ساکن شدند.