[ویکی الکتاب] ریشه کلمه: دهی (۱ بار) «أَدْهی» از مادّه «دهو» و «دهاء» به معنای مصیبت و حادثه بزرگ است که راه خلاص و علاج و درمان ندارد; و گاه به معنای شدت هوشیاری نیز آمده است. اما در آیه مورد بحث به معنای اول می باشد. داهیه به معنی امر عظیم و امر نا پسند است که آن را چارهای نباشد یعنی: بلکه قیامت وعدگاه آنهاست و آن بلیّه بزرگتر و تلختر است. این کلمه یکبار در قرآن آمده است.
جملاتی از کاربرد کلمه ادهى
اين قضيه مدتى تكرار شد تا اين كه شريح آدمكى درست كرد و در جايى گذاشت ، پساز آن روباه مى آمد كنار آن آدمك (به خيال اين كه آدم واقعى است ) بازى مى كرد. يك وقتشريح از پشت سر آن روباه آمد و او را گرفت . به اين جهت در ميان عرب ضربالمثل ماند كه مى گفتند: شريح ادهى من الثعلب (شريح از روباه زيركتر و حيله بازتراست .
شريح مدتى در نجف اشرف ساكن بود وقتى كه به نماز و عبادت مى پرداخت ، روباهىمى آمد و در اطراف او بازى مى كرد و فكر او را پرت مى نمود. (البته در محلى بيرون ازشهر) اين قضيه مدتى تكرار شد تا اين كه شريح آدمكى درست كرد و در جايى گذاشت ،پس از آن روباه مى آمد كنار آدمك (به خيال اين كه آدم واقعى است ) بازى مى كرد. يك وقتشريح از پشت سر آن روباه آمد و او را گرفت . به اين جهت در ميان عرب ضربالمثل ماند كه مى گفتند: شريح ادهى من الثعلب (شريح از روباه زيركتر و حيله بازتراست )
و قـال تـعـالى : بـل السـاعـة مـوعـدهـم و السـاعة ادهى وامر.(208)