اخزاء

و در جمله (من ياتيه عذاب ) منظور از عذاب ، عذاب دنيوى است كه موجب انقراض و ريشهكن شدن مى شود، و آن همان عذاب غرق است كه سرانجام آن قوم كافر را منقرض نموده وخوار و ذليل كرد، و مراد از (عذاب مقيم ) در جمله (دويحل عليه عذاب مقيم ) عذاب آتش در آخرت است كه عذابى است ثابت و دائمى ،دليل بر گفتار ما نيز كه گفتيم عذاب اول دنيوى و عذاب دوم اخروى است ، مقابله اى استكه در اين دو واقع شده ، و كلمه عذاب - به صورت نكره يعنى بدون الف و لام در عبارت- تكرار شده و اولى توصيف به اخزاء و دومى به اقامه شده .