اختلاف امت ها

و بـهـترين و قويترين دليل بر اين كه الهام الهى بشررا به سوى بيان هدايت نموده ، وايـن كـه مساءله بيان و سخن گفتن ريشه از اصل خلقت دارد، اختلاف لغت ها و زبان ها در امتهـاى مـختلف و حتى طوايف مختلف از يك امت است ، چون مى بينيم كه اختلاف امت ها و طوايف درخصايص روحى و اخلاق نفسانى و نيز اختلاف آنان به حسب مناطق طبيعى كه در آن زندگىمـى كـنـنـد اثـر مستقيم در اختلاف زبان هاى شان دارد، همچنان كه قرآن كريم به اين نعمتعـظمى اشاره نموده مى فرمايد: (و من اياتة خلق السموات و الارض و اختلاف السنتكم والوانكم ).

و به همين جهت است كه مى بينيم بت ها بر حسب اختلاف امت ها و مردم هر دورانى مختلف شدهاست ، چون آراى آنها در تشخيص انواع مختلف بوده ، و هر قومىشكل بت ها را طورى ساخته كه مطابق شكلى باشد كه در مخيله و ذهن خود از ارباب آن بتها داشته است ، و چه بسا كه در اين مجسمه سازى ها غير از آن صورتهاى خيالى ، هوا وهوسها و اميال شخصى هم دخالت داشته ، و چه بسا كه رفته رفته رب النوع و حتى ربالارباب كه همان خداى سبحان باشد به كلى فراموش مى شده ، و يك سره دست به دامنخود بت ها مى شدند، و آرايشگرى هائى كه به وسيلهخيال و حس در بت ها مى شده ، غير بت را فراموش نموده همه به ياد بت مى بودند و اينباعث مى شد كه جانب بت بر جانب خداى سبحان غلبه كند.

ابوبكر و عمر از جا برخاستند، رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ) فرمود: نهشما نيستيد، پينه دوز است ، و در همان حال على (عليه السلام ) داشت كفش او را پينه مىزد) و ظاهر آيه شريفه هم مساعد با اين روايت است ، و براى اينكه آيه نيز دلالت دارد براينكه آن بيناتى كه رسولان خدا آوردند، در رفع اختلاف امت ها مؤ ثر واقع نشده و بعد ازرفتن هر پيامبرى امتش اختلاف و جنگ كردند، و اين به خاطر اين است كه اختلافشان مستندبه خودشان بوده ، و اين چيزى نيست كه آيات بينات رسولان جلوگيرش شود، بلكهخاصيت اجتماع انسانها كه هيچگاه خالى از بغى و ظلم نيست ، همين است .