[ویکی فقه] اِبْن ِ قَصیر، ابو جعفر عبدالرحمان بن احمد اَزْدی (د ۵۷۶ق / ۱۱۸۰م )، فقیه و ادیب اندلسی می باشد. به گفته مقری و ابن خطیب وی از مردم غرناطه بوده است . مقری افزون بر ابوجعفر یکجا او را با کنیه ابوزید و جای دیگر با کنیه ابوالقاسم یاد کرده است .
جملاتی از کاربرد کلمه ابن قصیر
برخی آثار بهجای مانده کتیبهها عبارتند از: مناره جَره قورغان در ازبکستان؛ مقبره خواجه احمد یسوی در ترکستان (هر دو به خط کوفی ساده)؛ مناره مسجد محمد (سنیق قلعه) در باکو، مقبره یوسف ابن قصیر در نخجوان، سردر مدرسه الغ بیک در بخارا (به خط کوفی معقلی)؛ سردر مقبره بیان قلیخان در بخارا، مقبره حکیم ترمذی در ترمذ، سردر مقبره شیرینبیگآغا در سمرقند، مجموعه قصر شروانشاهان در باکو و مناره مسجد جامع باکو (به خط ثلث). تاریخ پیدایش همه موارد بین قرن دوازدهم تا پانزدهم میلادی است