مساهلت

بنده من ! اگر صفت خويش از كس بشنوى و ندانى كه موصوف كيست ، او را به دشمنگيرى . من كه جبار بى عيبم ، مى بينم و مى دانم و مى پوشم و خلايق را از تجسس منع مىكنم و تو از من شرم ندارى و از عذاب من نترسى . لطف و كرم من با تو آن است كه اگرقدم در راه نهى و اسب هوى را پى كنى و بر مركب طاعت سوار شوى ، هر عيب كه دارى برخلق بپوشانم و بقعه هايى (869) كه در او گناه كرده باشى ، از گناه تو فراموش ‍گردانم - تا فردا بر تو گواهى ندهند به معصيت ، و از لوح محفوظ، ضلالت تو رامحو گردانم و با تو در حساب ، طريق مسامحت و مساهلت (870) پيش گيرم .