محل سرا

معنی کلمه محل سرا در لغت نامه دهخدا

محل سرا. [ م َ ح َ س َ ] ( اِ مرکب ) محل سرای. جای سکونت زنان. ( آنندراج ). عمارت متعلق به زنان. || عمارت پادشاهی. ( ناظم الاطباء ).

معنی کلمه محل سرا در فرهنگ فارسی

جای سکونت زنان

جملاتی از کاربرد کلمه محل سرا

در اول خیابان تربیت مسجد قدیمی شعبان واقع شده است که از مساجد مهم تبریز محسوب می‌شود و روزگاری مسجد و محل اقامه نماز آیت‌الله قاضی طباطبایی بود. در این خیابان خانهٔ شاهزاده ضیاءالدوله امان‌الله میرزا قرار داشت که در جریان اشغال تبریز توسط روس‌ها در ۱۲۹۰ خورشیدی برای اینکه نتوانست کشتار اشغالگران روس را تحمل نماید، در کنسولگری انگلستان در تبریز، دست به خودکشی زد و اکنون همان عمارت و حیاط به محل پاساژ و بازار شیخ صفی تبدیل شده است و محل سرای حاج رسول به بازار مولانا و پارک مولانا از طرف شهرداری تبدیل شد. در تربیت غربی هم کوچهٔ انجمن قرار دارد.