محضردار

معنی کلمه محضردار در لغت نامه دهخدا

محضردار. [ م َ ض َ ] ( نف مرکب ) دارنده محضر. در تداول امروز، صاحب امتیاز دفتر ثبت اسناد رسمی. سردفتر. کسی که برحسب موازین قانونی مسئول دفتر اسناد رسمی یا دفتر ازدواج و طلاق است.

معنی کلمه محضردار در فرهنگ معین

( ~. ) [ ع - فا. ] (ص فا. ) صاحب دفتر اسناد رسمی ، سردفتر.

معنی کلمه محضردار در فرهنگ عمید

صاحب دفتر اسناد رسمی، سر دفتر.

معنی کلمه محضردار در فرهنگ فارسی

(صفت ) صاحب دفتر اسناد رسمی سر دفتر : مشکل میدانستم باین زودی در مقصود موفق شوم زیرا محضر داران معمولا وقت طلاق دادن آدم را سر میگردانند .

جملاتی از کاربرد کلمه محضردار

۱) خانه‌ای سنّتی در یکی از محله‌های قدیمی تهران است. آقابالا به بهانه‌ای، بدهی‌اش را از موسای صاحبخانه مطالبه می‌کند تا خانه را تخلیه کند. موسی که حاجیی مؤمنی است و محضردار، از پسرِ کوچکش محسن می‌خواهد تا به‌جای کنار کشیدن از خانواده، دانشگاه را رها کرده و به دنبال کار برود. محسن، بی‌مسئولیتی او را به رخ کشیده، جریانِ همسرِ دومش را بر ملا می‌کند. موسی از محسن می‌خواهد تا با برادرِ بزرگ‌ترش حسین، راجع به بدهی مستأجرها صحبت کند. اما محسن که کمک‌های حسین را فقط به‌خاطر مادرش می‌داند، نمی‌پذیرد. شکوه، دخترِ موسی نیز بر خلاف میل پدر، به همراه ملیحه، دخترِ آقابالا که معلم است و متجدّد شده، به یک پارتی می‌رود. درحالی‌که پنهانی، چادرش را از سر برمی‌دارد.