لیث صفار

در سال ۲۵۵ق که یعقوب لیث صفاری به فتح کابل می‌رفت، سُبکری به او پیوست. سُبکری در فرمانروایی یعقوب یا برادرش، عمرو، به حکومت فارس و کرمان برگزیده شد.

سلسله صفاریان به دست یعقوب لیث صفاری بنیان گذاشته شد.

یعقوب لیث صفاری که نخستین حکومت بدون فرمان خلیفه را در ایران بنا کرد و پایتخت خود را در سیستان قرار داد، او تلاش‌های بسیاری در بازگرداندن فرهنگ و زبان پارسی پس از حمله اعراب به ایران کرد و خود نیز به زبان فارسی سخن می‌گفت و در قلمرو حکومتش صحبت کردن به زبان عربی مجازات داشت همچنین از شاعران پارسی گوی بسیار حمایت می‌کرد او در ماندگاری زبان فارسی نقش بسیار مهمی ایفا کرد.

مهم‌ترین اقدام یعقوب لیث صفاری شورش علیه خلافت و حمله به بغداد بود که با شکست مواجهه شد.

سرانجام حکومت طاهریان توسط یعقوب لیث صفاری با اسیر شدن آخرین امیر طاهریان، محمد بن طاهر سرنگون شد.

سلسله صفاریان که اولین حکومت کاملاً مستقل ایرانی پس از حکومت اعراب بود توسط یعقوب بن لیث صفاری تأسیس شد. یعقوب قبل از اینکه فرمانده جنگی شود به مسگری (صفار) و عیاری مشغول بود. او بخش اعظم ایران کنونی را فتح کرد و پس از تسلط بر منطقه سیستان نیز شروع به فتح بیشتر پاکستان و افغانستان و بعداً تاجیکستان، ترکمنستان و ازبکستان امروزی کرد.

روزگار صفاریان، یعقوب لیث صفاری که خود پیش رسیدن به حکومت ایران عیار بود، درخشش فعالیت عیاران بوده است.

خَلَف بن اَحمَد بن لیث صفاری ملقب به امیر خلفِ بانو، آخرین امیر صفاری بود که از حدود سال ۳۵۲ تا ۳۹۳ قمری که غزنویان بر آنها چیره گشتند بر سیستان حکم راند. لقب سلطان را برای نخستین بار خلف بن احمد برای سلطان محمود غزنوی به‌کار برد.

در زمان حکومت یعقوب لیث صفاری بود که عربی شروع به از دست دادن نفوذ خود در منطقه کرد. با این وجود، اعراب با حمایت از فرمانروایان سامانی بلخ که در مقابل، به اعراب عباسی در برابر سلسله سرکش صفاریان کمک کردند، تلاش کردند تا نفوذ خود را دوباره در منطقه اعمال کنند.

در اوایل نیمه دوم قرن سوم هجری یعنی در سال۲۵۹ ه‍.ق یعقوب لیث صفاری، نیشابور را به تصرف درآورد ولی پس از مرگش عمرو بن لیث صفاری در سال۲۷۹ هجری نیشابور را پایتخت‌خویش قرار داد و او نیز عمارات زیادی بر شهر افزود.