لمم. [ ل ِ م َ ] ( ع اِ ) ج ِ لِمّة. ( منتهی الارب ). رجوع به لِمّة شود. لمم. [ ل َ م َ ] ( ع اِ ) نوعی از دیوانگی. ( منتهی الارب ). نوعی از جنون. ( منتخب اللغات ). || گناه صغیره. ( منتهی الارب ). گناه خرد. ( ترجمان القرآن جرجانی ). || نزدیکی به گناه. منه قوله تعالی : الذین یجتنبون کبائر الاًِثم والفواحش اًلاّ اللمم. ( قرآن 32/53 ) ( منتهی الارب ). || زلت. ( منتخب اللغات ). || بسیارو سخت. ( مهذب الاسماء ) .
معنی کلمه لمم در فرهنگ فارسی
نوعی از دیوانگی . یا گناه خرد
معنی کلمه لمم در دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] لمم به معنای کارهای کوچک و بی اهمیت و به معنی نزدیک شدن به گناه است که به گناهان صغیره تعبیر می شود. گناه به معنی خلاف است و در اسلام هر کاری که بر خلاف فرمان خدا باشد، گناه است. مخالفت امر خدا، هر اندازه کوچک باشد، چون در پیشگاه عظمت الهی واقع می شود، بزرگ است و صغیر شمرده شدن آن ها نسبت به گناهان دیگری است که کبیره دانسته شده اند.از این منظر که گناه نافرمانی حق تعالی است، نمی توان هیچ گناهی را کوچک شمرد، چه این که کوچک شمردن گناه، از گناهان کبیره است (که در صورت عدم توبه) بخشیده نمی شود. از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) روایت شده که «به کوچکی گناه منگرید، بلکه به بزرگی کسی بنگرید که نسبت به او گستاخی کرده اید.» واژه های گناه در قرآن واژه های گوناگونی از گناه در قرآن یاد شده است: ذنب، اثم، سیئه، معصیت، خطیئه، جرم، منکر، فاحشه، شر و…. معنای لمم «لمم» (بر وزن قلم) به گفته راغب در مفردات، به معنی «نزدیک شدن به گناه است» و از گناهان صغیره نیز تعبیر به «لمم» می شود. راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۵۴، مدخل لام، بیروت، دارالکتب. ... [ویکی الکتاب] معنی لَّمَمَ: گناه کوچک و ازروی غفلت (اقوال مختلفی در معنی این کلمه موجود است از قبیل :گناهان صغیره ، تصمیم بر گناهی که به انجام گناه منتهی نشود،گناهی که گهگاه ارتکاب شود ، و مرتکب آن عادت بر آن نکرده باشد ،تصمیم بر گناهی که به دنبال آن استغفار کنند،یااین است که ... تکرار در قرآن: ۴(بار)
جملاتی از کاربرد کلمه لمم
بـعـضـى گـفـتـه اند: لمم ، گناهى است كه گهگاه ارتكاب شود، و مرتكب آن عادت بر آننـكـرده بـاشـد. كـه در ايـن صـورت لمـم هـم شـامـل گناهان كبيره مى شود و هم صغيره ، ومضمون آيه با مضمون آيه شريفه (والذين اذا فعلو افاحشه او ظلموا انفسكم ذكروا اللّهفاستغفروا لذنوبهم و من يغفر الذنوب الا اللّه و لم يصروا على ما فعلوا و هم يعلمون )كه در وصف متقين و محسنين است منطبق مى شود، و مضمون همان را مى گويد، چون اين آيه مىفـرمـايـد: مـتـقـيـن و نـيـكـوكـاران كـسـانـى هـسـتـنـد كـه اگـرعـمـل زشـتـى مـى كـنـنـد، و يا به خود ستمى روا مى دارند، بسيار به ياد خدا مى افتند، وبـراى گناهان خود طلب مغفرت مى كنند، چون مى دانند غير از خدا كسى نيست كه گناهان رابيامرزد، و كسانى هستند كه هرگز بر آنچه كرده اند عالما عامدا اصرار نورزيده اند.
*باب لمم گناهان خرد، يا سبك از نظر عقاب* بَابُ اللَّمَمِ
818 - امام صادق عليه السلام فرمود: هيچ مومنى نيست جز اينكه براى وى گناهىاست كه مدتى از آن گناه بريده و از آن دورى نموده سپس آن را دوباره انجام مى دهد و اينهمان است كه در گفتار خداى عزوجل از آن به (لمم ) (گناه كوچك نسبت به گناه بزرگ )تعبير شده است . رواى گويد: از امام صادق عليه السلام درباره اين آيه شريفهپرسيدم كه مى فرمايد: (آنان كه از گناهان بزرگ و زشتى ها دورى مى كنند مگر از لممگناهان كوچكى كه پيش مى آيد) (167) حضرت فرمود: مراد از فواحش و زشتى ها، زنانمودن و دزدى است و لمم آن است كه كسى مرتكب گناهى (كه در مسير او قرار گرفته )شود پس از آن از خداوند طلب بخشايش كند.
و در روايـات اهـل بـيـت (عـليـه السـلام ) بـه مـعـنـاى سـوم تـفـسـيـر شـده ، مـثـلا دراصول كافى از ابن عمار از امام صادق (عليه السلام ) روايت آمده كه فرمود: لمم اين استكه كسى بر گناهى تصميم بگيرد و بعد استغفار كند.
در ايـنـجـا با حديث ديگرى از امام صادق (عليه السلام ) اين بحث را پايان مى دهيم كه درپـاسـخ سـؤ ال از تـفسير آيه مورد بحث فرمود: اللمام العبد الذى يلم بالذنب بعد الذنبليـس من سليقته ، اى من طبيعته : (انجام دهنده لمم بنده اى است كه گاه گناه از او سر مىزند ولى طبيعت او نيست ).