لتحملهم

هفت نفر از مسلمانان كه قدرت نفقه و مركب نداشتند به محضر حضرت آمده گفتند: يارسول الله صلى الله عليه و آله براى ما مركب تهيه نماييد تا به جهاد برويم .حضرت فرمود: نمى توانم . آنها گريه كنان برگشتند. خداوند درقبول عذر آنها فرمود: ليس على الضعفاء و لاعلى المرضى ولاعلى الذين لايجدونماينفقون حرج اذا نصحوا لله و رسوله ما على المحسنين منسبيل الله غفور رحيم و لاعلى الذين اذا ما اتوك لتحملهم قلت لااجد ما احملكم عليه ، تولواو اعينهم ، تفيض من الدمع حزنا الا يجدوا ما ينفقون (681).

كلمه (الذين ) در جمله (و لا على الذين )موصول است ، و صله آن جمله (تولوا...) است ، و جمله (اذا ما اتوك لتحملهم ) مانندجمله شرط و جزاء است ، و مجموع آن ظرف است براى (تولوا)، كلمه (حزنا)مفعول له و جمله (ان لا يجدوا) منصوب به نزع خافض است .

1- تاءمين امكاناتِ جنگى رزمندگان ، به عهده ى حكومت است . (اَتوك لتحملهم )

سپس به گروه چهارمى اشاره مى كند كه آنها نيز از شركت در جهاد معاف شدند، و مىگويد: همچنين بر آن گروه ايراد نيست كه وقتى نزد تو آمدند كه مركبى براى شركت درميدان جهاد در اختيارشان بگذارى ، گفتى مركبى در اختيار ندارم كه شما را بر آن سواركنم ، ناچار از نزد تو خارج شدند در حالى كه چشمهايشان اشكبار بود و اين اشك بهخاطر اندوهى بود كه از نداشتن وسيله براى انفاق در راه خدا سر چشمه مى گرفت (و لاعلى الذين اذا ما اتوك لتحملهم قلت لا اجد ما احملكم عليه تولوا و اعينهم تفيض من الدمعحزنا الا يجدوا ما ينفقون ).

(( و لا على الذين اذا ما اءتوك لتحملهم لت لا اءجد ما اءحملكم عليه تولوا و اءعينهمتفيض من الدمع حزنا اءلا يجدوا ما ينفقون ؛))