لاریج

معنی کلمه لاریج در لغت نامه دهخدا

لاریج. ( اِخ ) ( تنگه... ) در مازندران در ناحیه شمالی البرز واقع است. از حیث وجود معادن آهن و زغال سنگ بهترین نقطه ناحیه شمالی کوههای البرز است ، در این محل بواسطه نبودن درخت رگه های آهن و زغال سنگ خوب نمایان و رگه های سنگ آهن دارای سی سانتیمتر عرض میباشد. در قسمتی که رودخانه آبشاری تشکیل میدهد در پنج نقطه رگه های سنگ آهن پیداست که هر یک چهل سانتیمتر عرض و یک متر و نیم طول دارد. در این ناحیه از قدیم استفاده از کلوخه های آهن انجام میگرفته و اکنون هم کم و بیش استخراج مینمایند. ترتیب استفاده از سنگهای آهنی به این شکل است که در کوره های کوچک تنگه لاریجان سنگ آهنی را که بواسطه جریان آب از کوه جدا شده است جمع و ذوب می کنند. ( جغرافیای اقتصادی تألیف آقای کیهان ص 259-260 ).

جملاتی از کاربرد کلمه لاریج

این روستا در دهستان لاریجان سفلی قرار داشته و براساس آخرین سرشماری مرکز آمار ایران که در سال ۱۳۸۵ صورت گرفته، جمعیت آن ۳۴۴ نفر (۹۷خانوار) بوده‌است.
دلارِستاق نام منطقه‌ای کوهستانی در بخش لاریجان شهرستان آمل در استان مازندران ایران است.
این روستا در دهستان لاریجان سفلی قرار داشته و براساس آخرین سرشماری مرکز آمار ایران که در سال ۱۳۸۵ صورت گرفته، جمعیت آن ۱۴۹ نفر (۴۴خانوار) بوده‌است.
پیکر وی پس از تشییع در پنجم مهر در روز ۶ مهر در روستای ایرای لاریجان و در آرامگاهی که در حیاط خانه‌اش برای همسرش ایجاد کرده بود به خاک سپرده شد.
این روستا در دهستان لاریجان سفلی قرار داشته و براساس آخرین سرشماری مرکز آمار ایران که در سال ۱۳۸۵ صورت گرفته، جمعیت آن ۴۸ نفر (۱۳خانوار) بوده‌است.
ملک کیومرث نهایتاً در ماه رجب سال ۸۵۷ هجری، درگذشت. او در دوران پایانی حکومت خود، تمام مناطق از دست رفتهٔ پادوسپانیان را بازگرداند و به قلمرو موروثی افزود. در دوازده سال آخر فرمانروایی ملک کیومرث حادثه‌ای رخ نداد و آرامش کامل حاکم بود. او در این سال‌های واپسین، به آبادانی رستمدار کوشید؛ قلاع بسیاری، از جمله کارود لاریجان را که در جنگ‌های سال‌های پیشین تخریب شده بودند، ترمیم نمود و ضمن بازسازی راه‌ها، رباط‌هایی در مناطق دورافتاده بنا کرد.
زیار ، روستایی از توابع بخش لاریجان شهرستان آمل در استان مازندران ایران است.
امیری منطقه‌ای در دهستان بالالاریجان بخش لاریجان آمل، در استان مازندران است.
در ساعت ۴ بامداد ۱۱ تیر ۱۳۳۶، زمین‌لرزهٔ شدیدی روی داد که مرکز آن لاریجان و بندپی بابل بود. این زمین‌لرزه سراسر مازندران را به لرزه درآورد. در بابل، بازاریان و کارمندان تا چند روز کار خود را رها کرده، به صحرا رفتند و چادر زدند. روزنامهٔ «اعتراف» چاپ بابل در شمارهٔ نهم خود در روز ۲۶ تیر ۱۳۳۶ از این زمین‌لرزه در بابل و پیرامون آن خبر داد که افزون بر خسارات و خرابی‌ها، تلفات جانی هم داشته‌است. بنا بر این گزارش، تلفات این زمین‌لرزه در روستای سنگ‌چال بندپی و توابع آن ۱۳۳ کشته و ۲۶۰ زخمی بوده‌است.
این روستا در دهستان لاریجان سفلی قرار داشته و براساس آخرین سرشماری مرکز آمار ایران که در سال ۱۳۸۵ صورت گرفته، جمعیت آن ۲۷ نفر (۸خانوار) بوده‌است.