قتبه

معنی کلمه قتبه در لغت نامه دهخدا

( قتبة ) قتبة. [ ق ِ ب َ ] ( ع اِ ) روده. ( منتهی الارب ). ج ، اقتاب. ( اقرب الموارد از اصمعی ). رجوع به قتب شود.

جملاتی از کاربرد کلمه قتبه

محمد بن جرير طبرى در تاريخ ؛ ابن سعد در طبقات ؛ بلاذرى در جلداول كتاب انساب ؛ ابن عبدالبر در استيعاب ؛ ابن عبدربه در العقد الفريد؛ ابن قتبه درالامامه و السياسه ، ج 1، ص 9؛ مسعودى در مروج الذهب ؛ ابن حجر عسقلانى در الاصابه ،ج 2، ص 28؛ محب الدين طبرى در الرياض النضره ، ج 1، ص 168؛ ابن اثير در اسدالغابه ، ج 3، ص 222؛ ديار بكرى در تاريخ الخميس ؛ على بن برهان الدين در سيرهالحلبيه ، ج 3، ص 396 - 397 و ابوبكر جوهرى در سقيفه بنا به روايت ابن ابىالحديد.