فینک

چهل و چهارمین دوره جشنواره فیلم کن در بین روز های ۹ -۲۰ می برگزار شد. در این دوره ۱۹ فیلم به رقابت پرداختند که در نهایت بارتون فینک فیلمی از برادران کوئن برنده نخل طلا شد. براداران کوءن علاوه بر نخل طلا بهترین کارگردانی کن را هم از ان خود کردند. ساموئل ال. جکسون برای تب جنگل نیز برنده بهترین بازیگر مکمل مرد شد.

این جایزه ۱۲ بار در سال‌های ۱۹۴۷، ۱۹۵۳–۵۴، ۱۹۶۰، ۱۹۶۲–۶۴، ۱۹۷۱، ۱۹۷۳–۷۴، ۱۹۷۷، ۱۹۸۰ اهدا نشد. به علاوه، کل جشنواره هم در طی سال‌های ۱۹۴۸–۱۹۵۰ برگزار نشد و در سال ۱۹۶۸ هم چون جشنواره به خاطر اتفاقات ماه مه ناتمام ماند، هیچ جایزه‌ای اهدا نشد. همچنین شش بار طی سال‌های ۱۹۵۵، ۱۹۶۹، ۱۹۷۵، ۱۹۸۳، ۲۰۰۱، و ۲۰۰۲ رأی‌های هیئت منصفه برای چند فیلم برابر بودند و جایزه همزمان به چند فیلم اهدا شد. برندهٔ این جایزه، به ندرت جایزه نخل طلا که جایزه اصلی جشنواره است را هم می‌برد. این اتفاق در طول تاریخ چند دهه‌ای این جشنواره فقط دو بار افتاد. یکی در سال ۱۹۹۱ که برادران کوئن برای فیلم بارتون فینک هم دو جایزه را بردند، و یکی هم در سال ۲۰۰۳ که گاس ون سنت برای فیلم فیل هر دو جایزه بهترین کارگردان و نخل طلا را برد.

ددلاین هالیوود بخشی از سایت جی پنسک شرکت پی ام سی و یک مجله انلاین هست که توسط نیکی فینک ایجاد شده‌است.

رودخانه فینکی رودی است که به رود ماکومبا می‌ریزد. این رود از کشور استرالیا می‌گذرد.

اولین فیلم این مجموعه دارای یک سکانس آغازین متحرک بود که توسط دی‌اف‌ئی ساخته شده بود و «آهنگ پلنگ صورتی» اثر مانچینی و همچنین شخصیت پلنگ صورتی را در بر می‌گرفت. شخصیت انیمیشن پلنگ صورتی که توسط هاولی پرت و فریز فرلنگ طراحی شده بود، متعاقباً در مجموعه‌ای از کارتون‌های تئاتری به نمایش درآمد که با پینک فینک در سال ۱۹۶۴ شروع شد. این مجموعه کارتونی بالاترین شهرت خود را در تلویزیون به دست آورد و صبح شنبه با عنوان نمایش پلنگ صورتی پخش شد. این شخصیت در سال ۱۹۷۵ به سکانس‌های آغازین سری فیلم بازگشت.

آلفرد عضو شورای شهر و همچنین واعظ متدیست بود. او دخترش را به‌عنوان متدیست سخت‌گیر پیروی افکار چارلز وسلی تربیت کرد، و در کلیسای متدیست خیابان فینکین شرکت می‌کرد، اما مارگارت دیرباور بود. او در آینده به یکی از دوستانش گفت نمی‌تواند فرشتگان را باور کند، زیرا محاسبه کرده بود آن‌ها به جناغی به طول ۶ فوت (۱٫۸ متر) برای نگه داشتن بال نیاز دارند. آلفرد از خانواده‌ای لیبرال بود، اما (همان‌طور که آن زمان در دولت محلی مرسوم بود) مستقل شد. آلفرد از سال ۱۹۴۵ تا ۱۹۴۶ شهردار گرانتهام بود و در سال ۱۹۵۲ پس از کسب نخستین اکثریت حزب کارگر در شورای گرانتهام در سال ۱۹۵۰، منصب عضو شورای شهر از دست داد.

او در بسیاری از فیلم‌های برادران کوئن از جمله بارتون فینک، لباوسکی بزرگ، فارگو، تقاطع میلر و… و در دو فیلم داستان عامه‌پسند و سگ‌های انباری کوئنتین تارانتینو بازی کرده‌است.

در ژوئن ۲۰۱۴ و در خلال عملیات اچ‌پی دیسکاور در لاس وگاس، مگ ویتمن و مارتین فینک پروژه‌ای را برای یک معماری کاملاً جدید رایانه‌ای به نام دماشین رونمایی کردند. این پروژه بر پایهٔ خواص ممریستور و سیلیکون فوتونیک‌ها بود و قرار بود پیش از پایان دهه در حوزهٔ تجاری مورد استفاده قرار گیرد، این در حالی بود که ۷۵ درصد از فعالیت‌های پژوهشی در آزمایشگاه‌های شرکت، مربوط به همین پروژه بود.

بارتولین در راسکیله زاده شد. او پسر کاسپار بارتولین بزرگ و آنا فیک، دختر ریاضی‌دان توماس فینک بود.

همه آهنگ‌ها توسط پرینس نوشته شده‌اند، به جز «کامپیوتر آبی» که توسط پرینس، جان ال. نلسون، گروه «وندی و لیزا» و دکتر فینک نوشته شده‌است.