فطرنا

در نوبت نخست از خداى تعالى تعبير كردند به (الذى فطرنا - آن كس كه ما راآفريد) و در نوبت دوم به (ربنا - پروردگار ما) و در نوبت سوم به (اللّه )و اين اختلاف تعبيرها به خاطر اختلاف مقامات است ، زيرا در نوبتاول خواستند بفهمانند اينكه خداى تعالى فاطر و خالق ما است ، يعنى ما را از كتم عدم بهعالم وجود آورده ، قهرا تمامى خيراتى كه در اين عالم است مانند هستى خود ما منتهى به اومى گردد، يعنى او ايجادش كرده و در نتيجه براى غير او باقى نمى ماند مگرباطل و سراب ، و اين خود باعث آن شده كه از هر جهت جانب خداى تعالى بر غير او ترجيحداده شود، حال كه معلوم شد مقام ، مقام ترجيح است ، لذا در ترجيح خداى تعالى برفرعون تعبير كردند به (الذى فطرنا).

جـالب ايـنـكـه آنـها منطقيترين تعبير را در برابر فرعون بيمنطق ، انتخاب كردند، نخستگـفتند: ما دلائل روشن آشكارى بر حقانيت موسى و دعوت الهيش يافتهايم ، و ما هيچ چيز رابر اين دلائل روشن مقدم نخواهيم شمرد، و بعد با جمله و الذى فطرنا سوگند به خدائىكـه ما را آفريده اين مطلب را تاكيد كردند كه خود اين تعبير با توجه به كلمه فطرناگـويـا اشـاره بـه فـطـرت تـوحـيـدى آنـهـا است ، يعنى ما هم از درون جان نور توحيد رامـينگريم ، هم از دليل عقل ، با اين دلائل آشكار، چگونه ميتوانيم اين راه راست را رها كرده وبه كج راه هاى تو گام نهيم ؟!