[ویکی فقه] نسل امام حسن (علیه السّلام) از طریق دو پسر وی، یعنی حسن مثنی و زید بن حسن ادامه یافت و فرزندان آنها به سادات حسنی معروف اند. در تعداد فرزندان آن حضرت اختلاف نظر است. شیخ مفید تعداد فرزندان امام را پانزده تن ذکر کرده است؛ شیخ طبرسی برای آن حضرت نه پسر و هفت دختر می شمارد. ابن جوزی، ابن هشام و واقدی فرزندان آن حضرت را پانزده پسر و هشت دختر می دانند و نام های آنان را ذکر می کنند. علامه مجلسی یک پسر به نام ابوبکر به فرزندان امام اضافه می کند. اما شیخ مفید او را همان عبداللّه می داند که در کربلا شهید شده است. تا آنجا که معلوم است در میان دختران امام (علیه السّلام) ام الحسین به همسری عبدالله بن زبیر درآمد، ام عبدالله به همسری امام سجاد (علیه السّلام) و ام سلمه به همسری عمرو بن منذرین زبیر. از پسران امام حسن (علیه السّلام) چهار نفر به نام های حسن مثنی، زید، عمر و حسین اثرم دارای فرزند شدند. نسل حسین اثرم و عمرو به زودی از بین رفت و تنها نسل حسن مثنی و زید بن حسن باقی ماند. فرزندان امام (علیه السّلام) را سادات حسنی می نامند. این خاندان در طول تاریخ تحرکات اجتماعی و سیاسی زیادی داشته اند. آنان قیام هایی در سده دوم و سوم انجام داده و حکومت های متعددی در نقاط مختلف کشورهای اسلامی بر پا کرده اند که بعضی از این حکومت ها تاکنون پابرجاست. این سلسله از سادات در برخی مناطق به اشراف معروف اند. خاندان طباطبایی، مدرس، حکیم، شجریان و گلستانه از شاخه های فرعی سادات حسنی هستند. ← قاسم بن الحسن ۱. ↑ عمری، علی بن ابی الغنائم، المجدی فی انساب الطالبیین، ص۲۰۲. پایگاه اطلاع رسانی حوزه، برگرفته از مقاله «امام حسن مجتبی»، بازنویسی توسط گروه پژوهشی ویکی فقه. ...
جملاتی از کاربرد کلمه فرزندان امام حسن
27- شاخه اى از درخت نبوت يكى از فرزندان امام حسن عليه السلام به نام عمرو با كاروان امام حسين به كربلا آمد وچون كودك بود (11) سال داشت كشته نشد و با كاروان اسرا به مدينه بازگشت .
شيخ مفيد (متوفاى سال 413 قمرى ) در كتاب اءلارشاد، درباره مقام و شخصيت اماممحمدباقر عليه السّلام مى گويد: حضرت باقر كه نام شريفش محمّد بن على بن الحسينعليه السّلام است ، از ميان تمام برادرانش پس از پدر ارجمندش ، به مقام امامت و خلافتالهى رسيد و جانشين وى گرديد و امور امامت را پس از آن حضرت ، اداره كرد. فضيلت ، علم، زهد و بزرگوارى امام محمدباقر عليه السّلام از تمامى خاندان وى بيشتر و برتربود و همگان ، وى را به عظمت مى ستوده و عوام و خواص احترامش مى كردند. قدر ومنزلتش از ديگران بيشتر بود و از هيچ يك از فرزندان امام حسن عليه السّلام و امام حسينعليه السّلام ، در خصوص علم دين ، نشر آداب و سنت نبوى ، حقايق قرآنى ، سيرت الهى وفنون اخلاق و آداب ، يادگار گران بهايى به اندازه او بر جاى نمانده است .
از خصوصيات امام قائم (عج ) اينكه آن حضرت از ناحيه پدر ازنسل امام حسين است ، از ناحيه مادر از نسل امام حسن عليه السلام است ، از اين رو كه مادر امامباقر عليه السلام از فرزندان امام حسن عليه السلام است .(11)
2- مصلح بايد دانا به نزاع باشد (عبدالملك ) گويد: بين حضرت باقر عليه السلام و بعضى فرزندان امام حسن عليهالسلام اختلافى پيدا شد، من خدمت امام رفتم و خواستم در اين ميان سخنى بگويم تا شايداصلاح شود.
(عبدالملك ) گويد: بين حضرت باقر عليه السلام و بعضى فرزندان امام حسن عليهالسلام اختلافى پيدا شد، من خدمت امام رفتم و خواستم در اين ميان سخنى بگويم تا شايداصلاح شود.
مُنْحِج بن سَهم غلام امام حسن عليه السّلام . با فرزندان امام حسن عليه السّلام به كربلاآمد و شهيد شد. سعد بن الحرث غلام اميرالمؤ منين عليه السّلام .
بدان كه علماء فن خبر و ارباب تاريخ و سِيَر در شمار فرزندان امام حسن عليه السّلامسبط اكبر حضرت سيدُالبَشر صلى اللّه عليه و آله و سلّم فراوان سخن گفته اند واختلاف بى حدّ نموده اند:
ابن زياد گفت چه كسانيد؟ گفتند: اى امير! ما آن كسانيم كه امير را نيكو خدمت كرديم ، اسببر بدن حسين رانديم به حدّى كه استخوانهاى سينه او را به زير سُم ستور مانند آردنرم كرديم ؛ ابن زياد وَقْعى برايشان نگذاشت و امر كرد كه و در زيارتى كه به روايتسيّد بن طاوس از ناحيه مقدّسه بيرون آمده از فرزندان امام حسين عليه السّلام على وعبداللّه مذكور است ، و از فرزندان اميرالمؤ منين عليه السّلام عبداللّه و عبّاس جعفر وعثمان و محمد، و از فرزندان امام حسن عليه السّلام : ابوبكر و عبداللّه و قاسم ، و ازفرزندان عبداللّه بن جعفر: عون و محمّدو از فرزندانعقيل : جعفر و عبدالرحمن و محمّدبن ابى سعيد بنعقيل و عبداللّه و ابى عبداللّه و فرزندان مسلم ، و ايشان با حضرت سيّدالشهداء عليهالسّلام هيجده نفر مى شوند و شصت و چهار نفر ديگر از شهداء در آن زيارت به اسممذكورند(314).
يكى از فرزندان امام حسن عليه السلام به نام عمرو با كاروان امام حسين به كربلا آمد وچون كودك بود (11) سال داشت كشته نشد و با كاروان اسرا به مدينه بازگشت .
طبرى در تاريخ خود مى نويسد: در آن هنگام شمر بن ذى الجوشن همراه با افراد پياده نظامش به قصد حمله به امام پيش آمدند. امام بر آنها حمله برد و صفوفشان را از هم بدريد و به عقب نشينى ناگزيرشان ساخت . اما ديرى نپاييد كه بار ديگر حضرتش را از همه طرف و به طور كامل در ميان گرفتند. پس كودكى نورس از فرزندان امام حسن به نام عبدالله بن الحسن ، (217) با شتاب از خيمه هاى زنان حرم بيرون دويد و رو به عمويش حسين (ع ) آورد. زينب ، دختر على و خواهر امام (ع )، پيش دويد تا او را بگيرد، و امام نيز خواهرش را ندا داد كه : او را بگير. اما آن كودك خود را از دست عمه اش نجات داد و شتابان به ميدان جنگ پيش دويد تا خود را به حسين (ع ) رسانيد و در كنارش آرام گرفت .