[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است این صفت فعلی الهی، اسم فاعل از «فرش، یفرش، فرشاً» است. فرشاً به معنای گسترانیدن و توسعه دادن است و در قرآن دو بار در مورد زمین بکار رفته است. فرهنگ قرآن، جلد 21، صفحه 500.
جملاتی از کاربرد کلمه فارش
چه رحمت جویی از گردون دون کز زخم تیر او حریف از گریه مرد و لب نبست از خنده و فارش