غمخواره

نبینی کس از خویشتن خوارتر نه بیچاره تر نیز و غمخواره تر

از ناپاکی به طبع خون‌خواره شدیم ما نیز کنون به طبع غمخواره شدیم

الا ای روز و شب غمخواره مانده بدست حرص در بیچاره مانده

قراطوس بیچاره را پاره کرد دل مردم از درد غمخواره کرد

غم به قدر غمگسار از آسمان نازل شود زان غم من زود آخر شد که بی غمخواره ام

تو خونین تنم را به غمخواره گی نگهبان شو از پویه ی باره گی

غم به قدر غمگسار از آسمان نازل شود زان غم من زود آخر شد که بی غمخواره‌ام

خواست که این گنجها نثار کند، یکی را در باغ فضل تاج لطف بر سر نهد، یکی را در زندان عدل داغ قهر بر جگر نهد، یکی را در نار جلال بگدازد، یکی را در نور جمال بنوازد، شمعی از دعوت برافروخت که: وَ اللَّهُ یَدْعُوا إِلی‌ دارِ السَّلامِ، هزاران هزار بیچاره غمخواره خود را بر این شمع زدند و سوختند و ذره‌ای در این شمع نه نقصان پیدا آمد نه زیادت.

مر تو را عاشق دل داده و غمخوار بسی است جان و سر قصد سر این دل غمخواره مکن

بپرسید زو کید و غمخواره شد ز پرسش سوی دانش و چاره شد