غم کشیدن

کار من بار غم کشیدن اوست به من و کار و بار من نگرید

چون در فراق خویشم زار و ضعیف کردی گر بار غم کشیدن نتوانم، از که باشد؟

برنجد نازنین از غم کشیدن نسازد نازکان را غم چشیدن

زین غم چو نمی‌توان بریدن تن در دادم به غم کشیدن

بهر مرد ازیشان ز ما سیصدست درین رزمگه غم کشیدن بدست

کجا شیرین و زهر غم چشیدن کجا شیرین و بار غم کشیدن

پیغمبریم و ملت ما غم کشیدن است معراج ما به عرش کدورت رسیدن است

کنون باید از غم کشیدن خروش کنون باید آمد چو دریا به جوش

مانده نشدی ز غم کشیدن‌؟ وز طعنهٔ دشمنان شنیدن‌؟