عیب دان

حجاب بیش کن از هر که عیب دان تو اوست مبین در آینه خود را اگر حیا داری

چون تو ز هستی خویش وا برهی سیف زشت شمر خوب و عیب دان هنرت را

نباشد عاشقی عیبی وگر عیب است تا باشد که نفسم عیب دان آمد و یارم غیب دانستی

هرکه باشد دشمن او عیب دان باشد چو دیو او بتن بی عیب چون یزدان و چون او غیبدان

چون بود همسایه را دیوار کوته عیب دان دیده ناعاقبت بین داشتن بر طرف بام